تا چند نافه ریزی از آنزلف از آشفتهٔ شیرازی غزل 583
1. تا چند نافه ریزی از آنزلف مشک بیز
بیمار شد دو چشم تو از بوی مشک خیز
امشب ایشمع انجمن افروز از آشفتهٔ شیرازی غزل 584
1. امشب ایشمع انجمن افروز
پر پروانه را زمهر مسوز
بر گل فشاند غالیه از از آشفتهٔ شیرازی غزل 585
1. بر گل فشاند غالیه از زلف مشک بیز
ناسور شد جراحتت ایدل زجای خیز
خیز ای کمند آه و در زلف از آشفتهٔ شیرازی غزل 586
1. خیز ای کمند آه و در زلف او درآویز
او را بخویشتن کش با او دمی درآویز
ایساقی آتش دست زآن آب از آشفتهٔ شیرازی غزل 587
1. ایساقی آتش دست زآن آب شرار انگیز
از خم بسبو افکن از شیشه بساغر ریز
بساز مطرب مجلس نوای از آشفتهٔ شیرازی غزل 588
1. بساز مطرب مجلس نوای شورانگیز
که تا بری زرهم زآن اصول رنگ آمیز
آن را که با تو نیست مجال از آشفتهٔ شیرازی غزل 589
1. آن را که با تو نیست مجال کنار و بوس
بر عمر رفته شب همه شب میخورد فسوس
درد چون دادی طبیب از از آشفتهٔ شیرازی غزل 590
1. درد چون دادی طبیب از ناتوان خود بپرس
گر نمی‌پرسی ز درد از امتحان خود بپرس
دل چو افغان برکشد پروا از آشفتهٔ شیرازی غزل 591
1. دل چو افغان برکشد پروا نمیدارد زکس
مرغ عاشق را نه بیم از بند باشد نه قفس
رتبه عشق برونست زادراک از آشفتهٔ شیرازی غزل 592
1. رتبه عشق برونست زادراک قیاس
عقل مستأصل چونست قرین افلاس
نبرد ره بکوی لیلی کس از آشفتهٔ شیرازی غزل 593
1. نبرد ره بکوی لیلی کس
گر نگردد دلیل راه جرس
رفت صیاد و مرا بگذاشت از آشفتهٔ شیرازی غزل 594
1. رفت صیاد و مرا بگذاشت تنها در قفس
ورنه کی نالم که او داده مرا جا در قفس