چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 23
1. چو دایه شد ز کار ویس آگاه
که چون آواره برد او را شهنشاه
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 24
1. چو دایه ویس را چونان بیاراست
که خورشید از رخ او نور می خواست
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 25
1. چو بر رمین بیدل کار شد سخت
به عشق اندر مرورا خوار شد بخت
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 26
1. چو دایه پیش ویس دلستان شد
چو جادو بد گمان و بد نهان شد
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 27
1. چو سر بر زد ز خاور روز دیگر
خور تابان چو روی دلبر
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 28
1. چو روز رام شاهنشاه کضور
نبرد آراست با گردان لشکر
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 29
1. چو پیش ویس رفت اورا دُژم دید
ز گریه در کنارش آب زم دید
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 30
1. چو خواهد بد درختی راست بالا
چو بر روید بود ز آغاز پیدا
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 31
1. چو رامین بود با خسرو یکی ماه
به نخچیر و به رامش گاه و بیگاه
خوشا از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 32
1. خوشا جایا بر و بوم خراسان
درو باش و جهان را می خور آسان
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 33
1. چو بشنید این سخن آزاده شمشاد
شد از گفتار موبد خرم و شاد