چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 12
1. چو مادر دید ویس دلستان را
به گونه خوار کرده گلستان را
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 13
1. چو بد فرجام خواهد بد یکی کار
هم از آغاز او آید پدیدار
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 14
1. چو داد آن آگاهی مر شاه را زرد
رخان از خشم شد مر شاه را زرد
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 15
1. چو از شاه آگهی آمد به ویرو
که هم زو کینه دارد هم ز شهرو
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 16
1. چو از خاور بر آمد اختران شاه
شهی کش مه وزیرست آسمان گاه
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 17
1. چو خورشید بتان ویس دلارام
تن خود دید همچون مرغ در دام
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 18
1. چو ویس دلبر این پیغام بشنید
تو گفتی زو بسی دشنام بشنید
شهنشه از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 19
1. شهنشه را خوش آمد پاسخ زرد
همانگه نزد شهرو نامه ای کرد
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 20
1. چو ویرو از شهنشاه آگاهی یافت
ز تارام باز گشت و تیره بشتافت
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 21
1. چو روشن گشت شه را چشم امید
ز پستا زی خراسان برد خورشید
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 22
1. چو در مرو گزین شد شاه شاهان
عدیل شاه شاهان ماه ماهان
چو از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 23
1. چو دایه شد ز کار ویس آگاه
که چون آواره برد او را شهنشاه