چو مادر دید ویس دلستان را از اسعد گرگانی ویس و رامین 12
1. چو مادر دید ویس دلستان را
به گونه خوار کرده گلستان را
چو بد فرجام خواهد بد یکی کار از اسعد گرگانی ویس و رامین 13
1. چو بد فرجام خواهد بد یکی کار
هم از آغاز او آید پدیدار
چو داد آن آگاهی مر شاه را زرد از اسعد گرگانی ویس و رامین 14
1. چو داد آن آگاهی مر شاه را زرد
رخان از خشم شد مر شاه را زرد
چو از شاه آگهی آمد به ویرو از اسعد گرگانی ویس و رامین 15
1. چو از شاه آگهی آمد به ویرو
که هم زو کینه دارد هم ز شهرو
چو از خاور بر آمد اختران شاه از اسعد گرگانی ویس و رامین 16
1. چو از خاور بر آمد اختران شاه
شهی کش مه وزیرست آسمان گاه
چو خورشید بتان ویس دلارام از اسعد گرگانی ویس و رامین 17
1. چو خورشید بتان ویس دلارام
تن خود دید همچون مرغ در دام
چو ویس دلبر این پیغام بشنید از اسعد گرگانی ویس و رامین 18
1. چو ویس دلبر این پیغام بشنید
تو گفتی زو بسی دشنام بشنید
شهنشه را خوش آمد پاسخ زرد از اسعد گرگانی ویس و رامین 19
1. شهنشه را خوش آمد پاسخ زرد
همانگه نزد شهرو نامه ای کرد
چو ویرو از شهنشاه آگاهی یافت از اسعد گرگانی ویس و رامین 20
1. چو ویرو از شهنشاه آگاهی یافت
ز تارام باز گشت و تیره بشتافت
چو روشن گشت شه را چشم امید از اسعد گرگانی ویس و رامین 21
1. چو روشن گشت شه را چشم امید
ز پستا زی خراسان برد خورشید
چو در مرو گزین شد شاه شاهان از اسعد گرگانی ویس و رامین 22
1. چو در مرو گزین شد شاه شاهان
عدیل شاه شاهان ماه ماهان
چو دایه شد ز کار ویس آگاه از اسعد گرگانی ویس و رامین 23
1. چو دایه شد ز کار ویس آگاه
که چون آواره برد او را شهنشاه