رباعیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 سی سال درخت بخت من بار آورد چرخ این سه شبم به روی تیمار آورد

2 زان روی به رویم این قدر کار آورد تا دشمنم از دوست پدیدار آورد

1 در عرصهٔ ملکی که کمی نپذیرد با چند هنر کز چو منی نگزیرد

2 خورشید فراغتم فرو می‌میرد بوطالب نعمه کو که دستم گیرد

1 روی تو که شمع لاله زو درگیرد گل پرده ز روی با تو چون درگیرد

2 برخیز و به عزم گلستان موزه بخواه تا چادر غنچه باز در سر گیرد

1 گر دست غم تو دامن من گیرد کمتر غم جان بود که در من گیرد

2 از دوستی تو برنگردانم روی گر روی زمین به جمله دشمن گیرد

1 روی تو به دلبری جهان می‌گیرد زلف تو زره‌گری از آن می‌گیرد

2 جزعت به نظر زبان دل می‌بندد لعلت به شکر طوطی جان می‌گیرد

1 رایت که جهان به پشت پای اندازد از مسند و استناد او کی نازد

2 توپای به خاک برنه‌ای صدر جهان تا چرخ ازو مسند ملکی سازد

1 خاک قدم تو تاج خورشید ارزد یک روزه غمت به عمر جاوید ارزد

2 شکر ایزد را که از تو نومید شدم وین نومیدی هزار امید ارزد

1 جانا غم تو به هر عطایی ارزد وصلت به کشیدن بلایی ارزد

2 در تهمت تو اگر بریزندم خون این تهمت تو به خون بهایی ارزد

1 رای تو که صلح روز ملک انگیزد در حادثه‌ای چو رنگ قهر آمیزد

2 تعجیل حقیقی از فلک بگریزد آرام طبیعی از زمین برخیزد

1 روزی که خرد سرشک رنگین ریزد اندیشه چگونه رنگ شعر آمیزد

2 نور از رخ آفتاب هم بگریزد چون سایهٔ ایزد از جهان برخیزد