خوی تو ز دوستی چو دامن از انوری ابیوردی رباعی 157
1. خوی تو ز دوستی چو دامن بفشاند
ننشست که تا به روز هجرم ننشاند
ای دل ز هزار دیده خون از انوری ابیوردی رباعی 158
1. ای دل ز هزار دیده خون می‌راند
عشقی که ترا سلسله می‌جنباند
با آنکه همه کار جهان از انوری ابیوردی رباعی 159
1. با آنکه همه کار جهان او راند
آنگه بنشین که نزد خویشت خواند
چندان که مرا دلبر از انوری ابیوردی رباعی 160
1. چندان که مرا دلبر من رنجاند
گر هیچ کسی نداند ایزد داند
یکباره مرا بلایت از انوری ابیوردی رباعی 161
1. یکباره مرا بلایت از پای نشاند
بر یک یک مویم آب رنجوری ماند
ای دیده دل آیت بلا از انوری ابیوردی رباعی 162
1. ای دیده دل آیت بلا می‌خواند
هشدار که در خونت بسی گرداند
چون روز علم زد به حسامت از انوری ابیوردی رباعی 163
1. چون روز علم زد به حسامت ماند
چون یک شبه ماه شد به جامت ماند
هم ابر به دست درفشانت از انوری ابیوردی رباعی 164
1. هم ابر به دست درفشانت ماند
هم برق به تیغ جان ستانت ماند
خورشید به روشنی رایت از انوری ابیوردی رباعی 165
1. خورشید به روشنی رایت ماند
گردون ز شرف به خاک پایت ماند
با روی تو از عافیت از انوری ابیوردی رباعی 166
1. با روی تو از عافیت افسانه بماند
وز چشم تو عقل شوخ و دیوانه بماند
مسعود سعادت جهان از انوری ابیوردی رباعی 167
1. مسعود سعادت جهان بود نماند
فهرست سعود آسمان بود نماند
ما را به جز از نیاز از انوری ابیوردی رباعی 168
1. ما را به جز از نیاز هیچ چیز نماند
در کیسهٔ عقل نقد تمییز نماند