شمشیر تو با خصم تو از انوری ابیوردی رباعی 181
1. شمشیر تو با خصم تو پیمان نکند
تا ملک عراق چون خراسان نکند
سلطان غمت بنده‌نوازی از انوری ابیوردی رباعی 182
1. سلطان غمت بنده‌نوازی نکند
تا خواجهٔ هجر ترکتازی نکند
گلها چو به باغ جلوه از انوری ابیوردی رباعی 183
1. گلها چو به باغ جلوه را ساز کنند
وز غنچه نخست هفته‌ای ناز کنند
این طایفه گر مروت از انوری ابیوردی رباعی 184
1. این طایفه گر مروت آیین نکنند
زیشان نه بس اینکه بخل را دین نکنند
قومی که در این سفر از انوری ابیوردی رباعی 185
1. قومی که در این سفر مرا همراهند
از تعبیهٔ زمانه کم آگاهند
گردون چو نشست و خاست از انوری ابیوردی رباعی 186
1. گردون چو نشست و خاست تو می‌بیند
با خلق همان شیوه چرا نگزیند
چشم تو در آیینه به از انوری ابیوردی رباعی 187
1. چشم تو در آیینه به چشم تو نمود
بر چشم تو فتنه گشت هم چشم تو زود
گفت آنکه مرا ره سلامت از انوری ابیوردی رباعی 188
1. گفت آنکه مرا ره سلامت بنمود
کان بت نکند وفا و برگردد زود
دستت به سخا چون ید از انوری ابیوردی رباعی 189
1. دستت به سخا چون ید بیضا بنمود
از جود تو در جهان جهانی بفزود
با دل گفتم که عشق چون از انوری ابیوردی رباعی 190
1. با دل گفتم که عشق چون روی نمود
در دامن صبر چنگ محکم کن زود
شبها ز غمت ستم کشم از انوری ابیوردی رباعی 191
1. شبها ز غمت ستم کشم باید بود
وز محنت تو بر آتشم باید بود
گردون به وصال ما موافق از انوری ابیوردی رباعی 192
1. گردون به وصال ما موافق زان بود
کین تعبیهٔ هجر در آن پنهان بود