دوشم ز فراق تو همه شیون بود از انوری ابیوردی رباعی 193
1. دوشم ز فراق تو همه شیون بود
چشمم چو پر از خون شده پرویزن بود
یک نیم دمم از جهان به دست آمده بود از انوری ابیوردی رباعی 194
1. یک نیم دمم از جهان به دست آمده بود
وصلش به بهای جان به دست آمده بود
بر عید رخت دلم چو پیروز نبود از انوری ابیوردی رباعی 195
1. بر عید رخت دلم چو پیروز نبود
از عید دل سوخته جز سوز نبود
دل درخور صحبت دل‌افروز نبود از انوری ابیوردی رباعی 196
1. دل درخور صحبت دل‌افروز نبود
زان بر من مستمند دلسوز نبود
گل یک شبه شد هین که چو گستاخ شود از انوری ابیوردی رباعی 197
1. گل یک شبه شد هین که چو گستاخ شود
در پیش تو دسته دسته بر کاخ شود
هر کو نه به خدمت تو خرسند شود از انوری ابیوردی رباعی 198
1. هر کو نه به خدمت تو خرسند شود
آفاق برو حبس و زمین بند شود
آخر غم غور از دلم دور شود از انوری ابیوردی رباعی 199
1. آخر غم غور از دلم دور شود
وین ماتم هجر دوستان سور شود
تسلیم چو بر حادثه پیروز شود از انوری ابیوردی رباعی 200
1. تسلیم چو بر حادثه پیروز شود
هم حادثه یار و حیله‌آموز شود
آنرا که خرد مصلحت‌آموز شود از انوری ابیوردی رباعی 201
1. آنرا که خرد مصلحت‌آموز شود
کی در غم عید و بند نوروز شود
با آنکه غم از دلم برون می‌نشود از انوری ابیوردی رباعی 202
1. با آنکه غم از دلم برون می‌نشود
از تلخی صبر دل زبون می‌نشود
یک شب مه گردون به رخت می‌نگرید از انوری ابیوردی رباعی 203
1. یک شب مه گردون به رخت می‌نگرید
وز اشک ز دیده خون دل می‌بارید
آن روز که بنده خاک خدمت بوسید از انوری ابیوردی رباعی 204
1. آن روز که بنده خاک خدمت بوسید
بر خدمت تو هیچ سعادت نگزید