رباعیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 تشریف هوای تو به هر جان نرسد ملک غم تو به هر سلیمان نرسد

2 درمان طلبان ز درد تو محرومند کان درد به طالبان درمان نرسد

1 نه مشکل روزگار حل خواهد شد نه دور فلک همی بدل خواهد شد

2 زین پس من و عشق و می که این روزی دو تا روز دو بر باد اجل خواهد شد

1 از عشق تو درجهان سمر خواهم شد وز دست غمت زیر و زبر خواهم شد

2 وانگه زپس هزار شب بی‌خوابی گریان گریان به خواب درخواهم شد

1 رای تو به هیچ رای خرسند نشد تا بر همه خسروان خداوند نشد

2 رایات تو از پای‌فلک بنشیند تا ملک خراسان چو سمرقند نشد

1 آخر دل من به وصل پیروز نشد شایستهٔ صحبت دل‌افروز نشد

2 دردا که به عشوه روز عمرم زغمش شب گشت و شب فراق او روز نشد

1 عدل تو چو سایه بر ممالک پوشد کان ماند و بس که از کفت بخروشد

2 چون می‌نوشی که نوش بادت گویی خورشید به ماه مشتری می‌نوشد

1 با آنکه زمانه جز بدی نسگالد وز جور توام زمان زمان می‌نالد

2 از خوردن آن زهر نمی‌نالد دل ازمنت تریاک خسان می‌نالد

1 زلف تو به فتنه باز بیرون آمد آن کار که داند که کجا انجامد

2 آرام دهش دو روز در زیر کلاه باشد که از این فتنه فرو آرامد

1 رخسار تو چون سوسن آزاد آمد زلفین تو چون دستهٔ شمشاد آمد

2 برچنگ تو گویی که ز بیداد آمد کز دست تو همچو من به فریاد آمد

1 تا رای تو از قدح به شمشیر آمد گرد سپهت زبر فلک زیر آمد

2 نصرت به زبان تیغ تیزت می‌گفت تا باز که از ملک جهان سیر آمد