رباعیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 شمشیر تو با خصم تو پیمان نکند تا ملک عراق چون خراسان نکند

2 اسب تو ز تاختن فرو ناساید تا پیش در خلیفه جولان نکند

1 سلطان غمت بنده‌نوازی نکند تا خواجهٔ هجر ترکتازی نکند

2 از والی وصل تو نشانی باید تا شحنهٔ غم دست‌درازی نکند

1 گلها چو به باغ جلوه را ساز کنند وز غنچه نخست هفته‌ای ناز کنند

2 چون دیده به دیدار جهان باز کنند از شرم رخت ریختن آغاز کنند

1 این طایفه گر مروت آیین نکنند زیشان نه بس اینکه بخل را دین نکنند

2 رفت آنکه به نظم و شعر احسان کردی امروز همی به سحر تحسین نکنند

1 قومی که در این سفر مرا همراهند از تعبیهٔ زمانه کم آگاهند

2 ما می‌کوشیم و آسمان می‌گوید نقش آن باشد که نقشبندان خواهند

1 گردون چو نشست و خاست تو می‌بیند با خلق همان شیوه چرا نگزیند

2 چون بنشینی باد سخا برخیزد چون برخیزی گرد ستم بنشیند

1 چشم تو در آیینه به چشم تو نمود بر چشم تو فتنه گشت هم چشم تو زود

2 چشم خوش تو چشم ترا کرد به چشم پس آفت چشم تو هم از چشم تو بود

1 گفت آنکه مرا ره سلامت بنمود کان بت نکند وفا و برگردد زود

2 دی آن همه گفتها یقین گشت و نبود وامروز نداردم پشیمانی سود

1 دستت به سخا چون ید بیضا بنمود از جود تو در جهان جهانی بفزود

2 کس چون تو سخی نه هست نه خواهد بود گو قافیه دال شو زهی عالم جود

1 با دل گفتم که عشق چون روی نمود در دامن صبر چنگ محکم کن زود

2 دل گفت مرا که برتو باید بخشود گر معتمد صبر تو من خواهم بود