ای دست تو در جفا چو از انوری ابیوردی رباعی 241
1. ای دست تو در جفا چو زلف تو دراز
وی بی‌سببی گرفته پای از من باز
آن شد که من از عشق تو از انوری ابیوردی رباعی 242
1. آن شد که من از عشق تو شبهای دراز
با مه گله کردمی و با پروین راز
زان شب که به روز برده‌ام از انوری ابیوردی رباعی 243
1. زان شب که به روز برده‌ام با تو به ناز
روز و شبم از غمت سیاهست و دراز
دل شادی روز وصلت ای از انوری ابیوردی رباعی 244
1. دل شادی روز وصلت ای شمع طراز
با صد شب هجر بیش گفتست به راز
گر در طلب صحبتم ای از انوری ابیوردی رباعی 245
1. گر در طلب صحبتم ای شمع طراز
دوش آبله کرد پایت از راه دراز
ای دل بخریدی دم آن از انوری ابیوردی رباعی 246
1. ای دل بخریدی دم آن شمع طراز
وی دیده حدیث گریه کردی آغاز
گرمابه به کام انوری از انوری ابیوردی رباعی 247
1. گرمابه به کام انوری بود امروز
کانجا صنمی چو مشتری بود امروز
آن دل که تو دیده‌ای از انوری ابیوردی رباعی 248
1. آن دل که تو دیده‌ای فکارست هنوز
وز عشق تو با نالهٔ زارست هنوز
نایی بر من به خانه‌ای از انوری ابیوردی رباعی 249
1. نایی بر من به خانه‌ای شورانگیز
وانگه که بیایی به هزاران پرهیز
بازار قبول گل چو شد از انوری ابیوردی رباعی 250
1. بازار قبول گل چو شد خوش خوش تیز
گفتم که به باغ در شو ای دلبر خیز
ای ماه ز سودای تو در از انوری ابیوردی رباعی 251
1. ای ماه ز سودای تو در آتش تیز
چون سوخته گشتم آبرویم بمریز
پیروزشه ای خورده از انوری ابیوردی رباعی 252
1. پیروزشه ای خورده سپهر از تو هراس
هر ساعت و بس کرده زمین‌بوس و سپاس