رباعیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 شبها ز غمت ستم کشم باید بود وز محنت تو بر آتشم باید بود

2 پس روز دگر تا پی غم کور کنم با این همه ناخوشی خوشم باید بود

1 گردون به وصال ما موافق زان بود کین تعبیهٔ هجر در آن پنهان بود

2 امروز رهین شکر او نتوان بود کان روز وصال هم شب هجران بود

1 دوشم ز فراق تو همه شیون بود چشمم چو پر از خون شده پرویزن بود

2 بر هر مژه خونی که مرا درتن بود چون دانهٔ نار بر سر سوزن بود

1 یک نیم دمم از جهان به دست آمده بود وصلش به بهای جان به دست آمده بود

2 ارزانش ز دست من برون کرد فلک افسوس که بس گران به دست آمده بود

1 بر عید رخت دلم چو پیروز نبود از عید دل سوخته جز سوز نبود

2 گویند که چون گذشت روز عیدت ای بی‌خبران چو عید خود روز نبود

1 دل درخور صحبت دل‌افروز نبود زان بر من مستمند دلسوز نبود

2 زان شب که برفت و گفت خوش‌باد شبت هرگز شب محنت مرا روز نبود

1 گل یک شبه شد هین که چو گستاخ شود در پیش تو دسته دسته بر کاخ شود

2 خیز ای گل نوشکفته درشو به چمن تا جامه دریده غنچه بر شاخ شود

1 هر کو نه به خدمت تو خرسند شود آفاق برو حبس و زمین بند شود

2 وان را که به بندگی پذیری یک روز شب را به همه حال خداوند شود

1 آخر غم غور از دلم دور شود وین ماتم هجر دوستان سور شود

2 لشکرکش گردون چو درآید به حمل فرماندهٔ گیتی به نشابور شود

1 تسلیم چو بر حادثه پیروز شود هم حادثه یار و حیله‌آموز شود

2 هر سان که بود چو حالها گردانست روزی به شب آید و شبی روز شود