ماییم درین گنبد دیرینه از انوری ابیوردی رباعی 253
1. ماییم درین گنبد دیرینه اساس
جویندهٔ رخنه‌ای چو مور اندر طاس
در منزل دل غم تو می‌آید از انوری ابیوردی رباعی 254
1. در منزل دل غم تو می‌آید و بس
در سکنهٔ جان غم تو می‌باید و بس
روزی که کنم هجر ترا از انوری ابیوردی رباعی 255
1. روزی که کنم هجر ترا بر دل خوش
گویم چه کنم تن زنم اندر آتش
ماییم و دو شیشکک می از انوری ابیوردی رباعی 256
1. ماییم و دو شیشکک می روشن و خوش
یک حوضک نقل و یک تنورک آتش
چون بندگی شهت نمی‌آید از انوری ابیوردی رباعی 257
1. چون بندگی شهت نمی‌آید خوش
با ملک چو آب و دولت چون آتش
ای دل تو برو به نزد از انوری ابیوردی رباعی 258
1. ای دل تو برو به نزد جانان می‌باش
ساعت ساعت منتظر جان می‌باش
ای ماه رکاب خسرو گردون از انوری ابیوردی رباعی 259
1. ای ماه رکاب خسرو گردون رخش
وی ملک‌ستان سکندر گیتی‌بخش
گفتم که گهی چند نپرسم از انوری ابیوردی رباعی 260
1. گفتم که گهی چند نپرسم خبرش
تا بوک برون شد تکبر ز سرش
هر تیر جفا که داری از انوری ابیوردی رباعی 261
1. هر تیر جفا که داری اندر ترکش
چون سر ز وفا نمی‌کشم گردن‌کش
دوش از کف وصل آن بت از انوری ابیوردی رباعی 262
1. دوش از کف وصل آن بت عشوه فروش
تا روز می طرب همی کردم نوش
از خاک درت ساخته‌ام از انوری ابیوردی رباعی 263
1. از خاک درت ساخته‌ام مفرش خویش
بر خیره به باد داده عیش خوش خویش
یک چند نهان از دل بی‌حاصل از انوری ابیوردی رباعی 264
1. یک چند نهان از دل بی‌حاصل خویش
با صبر پناه کردم از مشکل خویش