ماییم درین گنبد دیرینه اساس از انوری ابیوردی رباعی 253
1. ماییم درین گنبد دیرینه اساس
جویندهٔ رخنه‌ای چو مور اندر طاس
در منزل دل غم تو می‌آید و بس از انوری ابیوردی رباعی 254
1. در منزل دل غم تو می‌آید و بس
در سکنهٔ جان غم تو می‌باید و بس
روزی که کنم هجر ترا بر دل خوش از انوری ابیوردی رباعی 255
1. روزی که کنم هجر ترا بر دل خوش
گویم چه کنم تن زنم اندر آتش
ماییم و دو شیشکک می روشن و خوش از انوری ابیوردی رباعی 256
1. ماییم و دو شیشکک می روشن و خوش
یک حوضک نقل و یک تنورک آتش
چون بندگی شهت نمی‌آید خوش از انوری ابیوردی رباعی 257
1. چون بندگی شهت نمی‌آید خوش
با ملک چو آب و دولت چون آتش
ای دل تو برو به نزد جانان می‌باش از انوری ابیوردی رباعی 258
1. ای دل تو برو به نزد جانان می‌باش
ساعت ساعت منتظر جان می‌باش
ای ماه رکاب خسرو گردون رخش از انوری ابیوردی رباعی 259
1. ای ماه رکاب خسرو گردون رخش
وی ملک‌ستان سکندر گیتی‌بخش
گفتم که گهی چند نپرسم خبرش از انوری ابیوردی رباعی 260
1. گفتم که گهی چند نپرسم خبرش
تا بوک برون شد تکبر ز سرش
هر تیر جفا که داری اندر ترکش از انوری ابیوردی رباعی 261
1. هر تیر جفا که داری اندر ترکش
چون سر ز وفا نمی‌کشم گردن‌کش
دوش از کف وصل آن بت عشوه فروش از انوری ابیوردی رباعی 262
1. دوش از کف وصل آن بت عشوه فروش
تا روز می طرب همی کردم نوش
از خاک درت ساخته‌ام مفرش خویش از انوری ابیوردی رباعی 263
1. از خاک درت ساخته‌ام مفرش خویش
بر خیره به باد داده عیش خوش خویش
یک چند نهان از دل بی‌حاصل خویش از انوری ابیوردی رباعی 264
1. یک چند نهان از دل بی‌حاصل خویش
با صبر پناه کردم از مشکل خویش