مقطعات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 پس دریده بریده پیشی چند که ندیمان حضرت شاهند

2 از چپ و راست خلق می‌رانند که کسی چند پاره در راهند

1 ای شاه جهان حیهٔ صندوق خزانت از هرچه نه خاص تو شود بانگ برارد

2 وانجا که فتد مال تو در معرض قسمت دنبک زند و حق طمعها بگزارد

3 یکماه دگر گر ندهی سوزن عدلش حقا که گر آن حیه ترا جبه گذارد

1 تو در قوادگی ای سرخ کافر توانی گر کنی تصنیف و تدریس

2 اگر حوا و آدم زنده گردند به مکر و حیلت و دستان و تلبیس

3 بگردانی دل حوا ز آدم کنی در ساعتش عاشق به ابلیس

1 جاییست نشسته چاکر تو جایی که درو طرب افزاید

2 با مطربه‌ای چو ماه تابان چنگی تر و خوش همی سراید

3 اسباب نشاط جمله داریم جز طلعت تو که می‌بباید

4 درخواست همی کنیم هر دو تشریف دهد سبک بیاید

1 زن چو میغست و مرد چون ماهست ماه را تیرگی زمیغ بود

2 بدترین مرد اندر این عالم به بهینه زنان دریغ بود

3 هر که او دل نهد به مهر زنان گردن او سزای تیغ بود

1 به خدایی که دست قدرت او نیل شب برعزار روز کشید

2 کین برادر ندید یک لحظه بی‌شما راحت و نخواهد دید

3 بی‌شما هیچ بر گل دل او باد شبگیری صبا نوزید

4 هیچ یک از دریچهٔ جانش مرغ لذات و عیش خوش نپرید

1 به خدایی که از مشیت او رنج رنجور و شادی مسرور

2 که مرا در همه جهان جانیست وان ز حرمان خدمتت رنجور

1 به خدایی که دست قدرت او ناوک مجری قدر فکند

2 دست قهرش مگر ز وعد و وعید جوز در مغز معصیت شکند

3 کز ملافات مردک جاهل بیخ شادی ز جان و دل بکند

1 بردم به کدوی تر بدو حاجت انگشت نهاد پیش من بر سر

2 گفتا به گدوی خشک من گر هست اندر همه باغ من کدویی تر

1 دهر و افلاک و انجم و ارکان همه شرند اگرنه مایه شر

2 خود جهان خرف ندارد خیر تا که هست از و جود خیر خبر

3 تا نداری امید خیر که نیست حامل ذکر او قضا و قدر

4 چیست عنقا به هر دو عالم خیر که ازو نام هست و نیست اثر