مقطعات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 تویی آن صدر که بر پایهٔ قدرت نرسد به مثل گر سر خصم تو بر افلاک بود

2 دست در دامن جاه تو زند هرکه ورا دامن دولتش از دست فلک چاک بود

3 زهر آسیب زمانه نکند هیچ خلل هر کرا خدمت درگاه تو تریاک بود

4 زاستین کرم تست اگر درهمه عمر دامنی بینی کزگرد فلک پاک بود

1 روز را رایگان ز دست مده نیست امکان آنکه باز رسد

2 دست این روزهای کوتاهست که بدان دولت دراز رسد

3 آنچ از آن چاره نیست آنرا باش به سرت گرچه ترکتاز رسد

4 سایه بر قحبهٔ جهان مفکن تا برت آفتاب ناز رسد

1 سرورا از می سخاوت تو عالمی شاد و خرم و مستند

2 هرکه هستند در نشیمن خاک همه بر بوی جود تو هستند

3 بنده با شاهدی و مطربکی این زمان از سه قلتبان جستند

4 به امیدی تمام بعد الله هر سه همت در آن کرم بستند

1 صاحبا از نیکخواه و بدسگالت یک مثال دیده‌ام از چرخ دولاب و در آنم نیست شک

2 میل دورش چون به گردش می‌درآید دیده‌ای یک طرف سوی زمین دیگر طرف سوی فلک

3 قصد و میل نیکخواه و بدسگالت همچنوست در ترقی زی درج و اندر تراجع زی درک

4 این کنار از کام دل برمی‌شود سوی سماک وان دماغ از مغز خالی می‌شود سوی سمک

1 قاضی از من نصیحتی بشنو نه مطول به از طویلهٔ در

2 بارها گفتمت خر از کفه دور خر بغایی مکن تو گرد آخر

3 پند احرار دامنت نگرفت این به تصحیف تا قیامت حر

4 کیک دریاچهٔ من افکندی وینکت سنگ اوفتاده به سر

1 صاحبا به هر رهی یک قدری می بفرست نه از آن می که بود در خور پیمانه وطاس

2 زان می بی‌شر و بی‌شور که بی‌سیمان را ساغر او کف دستست وصراحی کریاس

1 روزم از روز بهتر است اکنون از مراعات شمس دین فیروز

2 جاودان از فلک خطابش این کی بر اعدا و اولیا پیروز

1 شعرهای کمالی آن به سخن پای طبعش سپرده فرق کمال

2 گرچه نزدیک دیگران نظم است مجمل از مفردات وهم و خیال

3 سخن چند معجزست مرا در سخنهاش سخت لایق حال

4 گویم آن در خزانهای ازل بود موزون طویلهای لال

1 اگر در خدمتت تقصیر کردم مگر لطفت مرا معذور دارد

2 که بهتر آن کسی باشد که هردم ز مخدومان گرانی دور دارد

1 انوری را خدایگان جهان پیش خود خواند و دست داد و نشاند

2 باده فرمود و شعر خواست ازو واندر آن سحر کرد و در افشاند

3 چون به مستی برفت بار دگر کس فرستاد و پیش تختش خواند

4 همه بگذار این نه بس که ملک نام او بر زبان اعلی راند