قصاید در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 دوش از درم درآمد سرمست و بی‌قرار همچون مه دو هفته و هر هفت کرده یار

2 با زلف تابدار دلاویز پر شکن با چشم نیم‌خواب جهان‌سوز پرخمار

3 جستم ز جای و پیش دوید و سلام کرد واوردمش چو تنگ شکر تنگ در کنار

4 گفت از کجات پرسم و خود کی رسیده‌ای چونی بماندگی و چگونست حال و کار

1 مست شبانه بودم افتاده بی‌خبر دی در وثاق خویش که دلبر بکوفت در

2 چون اصطکاک و قرع هوا از طریق صوت داد از ره صماخ دماغ مرا خبر

3 بر عادتی که باشد گفتم که کیست این گفت آنکه نیست در غم و شادیت ازو گذر

4 جستم چنان ز جای که جانم خبر نداشت کان دم به پای می روم از عشق یا به سر

1 طبعم به عرضه کردن دریا و کان رسید نطقم به تحفه دادن کون و مکان رسید

2 هم وهم من به مقصد خرد و بزرگ تاخت هم گام من به معبد پیر و جوان رسید

3 این دود عود شکر که جانست مجمرش بدرید آسمانه و بر آسمان رسید

4 انده بمرد و مفسدت او ز دل گذشت شادی بزاد و منفعت او به جان رسید

1 چو از دوران این نیلی دوایر زمانه داد ترکیب عناصر

2 زمین شد چون سپهر از بس بدایع خزان شد چون بهار از بس نوادر

3 درخت مفلس از گنج طبیعت توانگر شد به انواع جواهر

4 چنان شد باغ کز نظارهٔ او همی خیره بماند چشم ناظر

1 شبی گذاشته‌ام دوش در غم دلبر بدان صفت که نه صبحش پدید بد نه سحر

2 چنان شبی به درازی که گفتی هردم سپهر باز نزاید همی شبی دیگر

3 هوا سیاه به کردار قیرگون خفتان فلک کبود نمودار نیلگون مغفر

4 چو اخگر اخگر هر اختر از فلک رخشان وزان هر اختر در جان من دو صد اخگر

1 هندویی کز مژگان کرد مرا لاله قطار سوخت از آتش غم جان مرا هندووار

2 لاله راندن به دم و سوختن اندر آتش هندوان دست ببردند بدین هر دو نگار

3 هندوانه دو عمل پیش گرفت او یارب داری از هر دو عمل یار مرا برخوردار

4 هندوان را چه اگر گرم و تر آمد به مزاج عشقشان در دل از آن گرمتر آمد صدبار

1 دی بامداد عید که بر صدر روزگار هر روز عید باد به تایید کردگار

2 بر عادت از وثاق به صحرا برون شدم با یک دو آشنا هم از ابناء روزگار

3 در سر خمار باده و بر لب نشاط می در جان هوای صاحب و در دل وفای یار

4 اسبی چنانکه دانی زیر از میانه زیر وز کاهلی که بود نه سک‌سک نه راهوار

1 ای به رفعت ز آسمان برتر نور رای تو آفتاب دگر

2 ای تو مقصود جنس و نوع جهان وی تو مختار خاص و عام بشر

3 کمترین آستان درگه تست برترین بام گنبد اخضر

4 دهر در مدحتت گشاده زبان چرخ در خدمتت ببسته کمر

1 چو زیر مرکز چرخ مدور نهان شد جرم خورشید منور

2 مه عید از فلک رخسار بنمود نه پیدایی تمام و نه مستر

3 چو تیغ ناخنی بر چرخ مینا چو شست ماهیی در بحر اخضر

4 در اجسام زمین سیرش مؤثر وز اجرام فلک ذاتش مؤثر

1 ای در ضمان عدل تو معمور بحر و بر وی در مسیر کلک تو اسرار نفع و ضر

2 ای روزگار عادل و ایام فتنه‌سوز وی آسمان ثابت و خورشید سایه‌ور

3 عدل تو بود اگرنه جهان را نماندی با خشک ریش جور فلک هیچ خشک و تر

4 در روزگار عدل تو با جبر خاصیت بیجاده از تعرض کاهست بر حذر