قصاید در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 تا ملک جهان را مدار باشد فرمانده آن شهریار باشد

2 سلطان سلاطین که شیر چترش در معرکه سلطان شکار باشد

3 آن خسرو خسرونشان که تختش در مرتبه گردون عیار باشد

4 آن سایهٔ یزدان که تاج او را از تابش خورشید عار باشد

1 گر دل و دست بحر و کان باشد دل و دست خدایگان باشد

2 شاه سنجر که کمترین بنده‌اش در جهان پادشه نشان باشد

3 پادشاه جهان که فرمانش بر جهان چون قضا روان باشد

4 آنکه با داغ طاعتش زاید هرکه ز ابنای انس و جان باشد

1 ای خداوندی که هرکه از طاعتت سربرکشد روزگارش خط خذلان تا ابد بر سر کشد

2 گر سموم قعر تو بر موج دریا بگذرد جاودان از قهر دریا باد خاکستر کشد

3 ور نسیم لطف تو بر شعلهٔ دوزخ وزد دلو چرخ از دوزخ آب زمزم و کوثر کشد

4 رونق عالم تصرفهای کلکت می‌دهد ورنه تاثیر حوادث خط به عالم درکشد

1 خیزید که هنگام صبوح دگر آمد شب رفت و ز مشرق علم صبح برآمد

2 نزدیک خروس از پی بیداری مستان دیریست که پیغام نسیم سحر آمد

3 خورشید می اندر افق جام نکوتر چون لشکر خورشید به آفاق درآمد

4 از می حشری به که درآرند به مجلس زاندیشه چو بر خواب خماری حشر آمد

1 خدای جل جلاله ز من چنین داند که هرکه نام خداوند بر زبان راند

2 چو از دریچهٔ گوش اندر آیدم به دماغ دلم به دست نیاز از دماغ بستاند

3 حواس ظاهر و باطن که منهیان دلند یکی ز جملهٔ هر دو گروه نتواند

4 که پیش خدمت او از دو پای بنشیند چو دل درآرد و بر جای جانش بنشاند

1 در دین چو اعتصام به حبل متین کنند آن به که مطلع سخن از رکن دین کنند

2 دین‌پروری که داغ ستورش مقربان از بهر کسب مرتبه نقش نگین کنند

3 ارواح انبیا ز مقامات آخرت بر دست و کلک و فتوی او آفرین کنند

4 از شرم رای او رخ خورشید خوی کند هرگه که بر سپهر حدیث زمین کنند

1 خراب کرد به یکبار بخل کشور جود نماند در صدف مکرمات گوهر جود

2 وبال گشت همه فضل و علم و راحت و مال شرنگ گشت همه نوش و شهد و شکر جود

3 برفت باد مروت بگشت خاک وفا ببست آب فتوت بمرد آدر جود

4 نخفت فتنه و بی‌جفت خفت شخص هنر نماند همت و بی‌شوی ماند دختر جود

1 هرکرا در دور گردون ذکر مقصد می‌رود یا سخن در سر این صرح ممرد می‌رود

2 یا حدیث آن بهشتی چهره کز بدو وجود همچو خاتونان درین فیروزه مرقد می‌رود

3 یا در آن حورا نسب کودک شروعی می‌کند کز تصنع گه مخطط گاه امرد می‌رود

4 یا همی گوید چرا در کل انسان بر دوام از تحرک میل و تحریک مجدد می‌رود

1 طبعم به عرضه کردن دریا و کان رسید نطقم به تحفه دادن کون و مکان رسید

2 هم وهم من به مقصد خرد و بزرگ تاخت هم گام من به معبد پیر و جوان رسید

3 این دود عود شکر که جانست مجمرش بدرید آسمانه و بر آسمان رسید

4 انده بمرد و مفسدت او ز دل گذشت شادی بزاد و منفعت او به جان رسید