ای بر اعدا و اولیا از انوری ابیوردی قصیده 105
1. ای بر اعدا و اولیا پیروز
در مکافات این و آن‌شب و روز
چون مراد خویش را با از انوری ابیوردی قصیده 106
1. چون مراد خویش را با ملک ری کردم قیاس
در خراسان تازه بنهادم اقامت را اساس
زهی دست تو بر سر آفرینش از انوری ابیوردی قصیده 107
1. زهی دست تو بر سر آفرینش
وجود تو سر دفتر آفرینش
ای شادی جان آفرینش از انوری ابیوردی قصیده 108
1. ای شادی جان آفرینش
وی گوهر کان آفرینش
ای نهان گشته در بزرگی از انوری ابیوردی قصیده 109
1. ای نهان گشته در بزرگی خویش
وز بزرگی ز آسمان شده بیش
دوش سرمست آمدم به از انوری ابیوردی قصیده 110
1. دوش سرمست آمدم به وثاق
با حریفی همه وفا و وفاق
مقدری نه به آلت به از انوری ابیوردی قصیده 111
1. مقدری نه به آلت به قدرت مطلق
کند ز شکل بخاری چو گنبد ازرق
ای سپاهت را ظفر لشکرکش از انوری ابیوردی قصیده 112
1. ای سپاهت را ظفر لشکرکش و نصرت یزک
نه یقین بر طول و عرض لشکرت واقف نه شک
ای گشته نوک کلک تو از انوری ابیوردی قصیده 113
1. ای گشته نوک کلک تو صورت‌نگار ملک
او بی‌قرار و داده مسیرش قرار ملک
حبذا کارنامهٔ ارتنگ از انوری ابیوردی قصیده 114
1. حبذا کارنامهٔ ارتنگ
ای بهار از تو رشک برده به رنگ
مرحبا موکب خاتون از انوری ابیوردی قصیده 115
1. مرحبا موکب خاتون اجل
عصمةالدین شرف داد و دول
ای کرده درد عشق تو از انوری ابیوردی قصیده 116
1. ای کرده درد عشق تو اشکم به خون بدل
وی یازدم سرشته به مهر تو در ازل