جرم خورشید چو از حوت از انوری ابیوردی قصیده 117
1. جرم خورشید چو از حوت درآید به حمل
اشهب روز کند ادهم شب را ارجل
به نیک طالع و فرخنده از انوری ابیوردی قصیده 118
1. به نیک طالع و فرخنده روز و فرخ فال
به سعد اختر و میمون زمان و خرم حال
ای ترا کرده خداوند از انوری ابیوردی قصیده 119
1. ای ترا کرده خداوند خدای متعال
داده جان و خرد و جاه و جوانی و جمال
خدای خواست که گیرد از انوری ابیوردی قصیده 120
1. خدای خواست که گیرد زمانه جاه و جلال
جمال داد جهان را به جود و جاه و کمال
ای به هستی داده گیتی از انوری ابیوردی قصیده 121
1. ای به هستی داده گیتی را کمال
ملک را فرخنده هر روز از تو فال
سایه افکند مه روزه از انوری ابیوردی قصیده 122
1. سایه افکند مه روزه و روز تحویل
روز مسعود مبارک مه میمون جلیل
مؤتمن اسعد بن اسماعیل از انوری ابیوردی قصیده 123
1. مؤتمن اسعد بن اسماعیل
آن به قدر و شرف عدیم عدیل
مبارک باد و میمون از انوری ابیوردی قصیده 124
1. مبارک باد و میمون باد و خرم
همایون خلعت سلطان عالم
ای زرین نعل آهنین از انوری ابیوردی قصیده 125
1. ای زرین نعل آهنین سم
ای سوسن گوش خیزران دم
ای خنجر مظفر تو پشت از انوری ابیوردی قصیده 126
1. ای خنجر مظفر تو پشت ملک عالم
وی گوهر مطهر تو روی نسل آدم
ای رایت رفیعت بنیاد از انوری ابیوردی قصیده 127
1. ای رایت رفیعت بنیاد نظم عالم
وی گوهر شریفت مقصود نسل آدم