قصاید در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 دوش در هجر آن بت عیار تا به روزم نبود خواب و قرار

2 همه با ماه و زهره بودم انس همه با آه و ناله بودم کار

3 نه کسی یک زمان مرا مونس نه کسی یک نفس مرا غمخوار

4 همه بستر ز اشک من رنگین همه کشور ز آه من بیدار

1 رییس مشرق و مغرب ضیاء الدین منصور که هست مشرق و مغرب ز عدل او معمور

2 به اصطناع بیاراست دستگاه وجود به استناد بیفزود پایگاه صدور

3 سپهر قدری کاندر ازای قدرت او شکوه گردون دونست و روز انجم زور

4 گرفته مکنت او عرصهٔ صباح و مسا ببسته طاعت او گردن صبا و دبور

1 جرم خورشید دوش چون گه شام سر به مغرب فرو کشید تمام

2 از بر خیمهٔ سپهر بتافت ماه رزین او چو ماه خیام

3 چون طناب شفق ز هم بگسست شب فرو هشت پرده‌های ظلام

4 گفتیی چرخ پردهٔ کحلیست از پسش لعبتان سیم‌اندام

1 مملکت را به کلک داد نظام ثانی اثنین صدر آل نظام

2 همچنین جاودان ز کلکش باد ملک گیتی به رونق و به نظام

3 صدر دنیی ضیاء دین خدای سد دولت مؤید الاسلام

4 میر مودود احمد عصمی آن بر از جنبش و مه از آرام

1 تا آمد از عدم به وجود اصل پیکرم جز غم نبود بهره ز چرخ ستمگرم

2 خون شد دلم در آرزوی آنکه یک نفس بی‌خار غم ز گلشن شادی گلی برم

3 پیموده گشت عمر به پیمانهٔ نفس گویی به کام دل نفسی کی برآورم

4 کردم نظر به فکر در احکام نه فلک جز نو عروس غم نشد از عمر همسرم

1 ای بارگاه صاحب عادل خود این منم کز قربت تو لاف زمین بوس می‌زنم

2 تا دامن بساط ترا بوسه داده‌ام بر جیب چرخ می‌سپرد پای دامنم

3 تا پای بر مساکن صحنت نهاده‌ام پیوسته با تجلی طورست مسکنم

4 با برکهٔ تو رای نباشد به کوثرم با روضهٔ تو یاد نیاید ز گلشنم

1 به حکم دعوی زیج و گواهی تقویم شب چهارم ذی حجهٔ سنهٔ ثامیم

2 شبی که بود شب هفدهم ز ماه ایار شبی که بود نهم شب ز تیر ماه قدیم

3 نماز دیگر یکشنبه بود از بهمن که بی و دال سفندارمذ بد از تقویم

4 چو درگذشت ز شب هشت ساعت رصدی بر آن قیاس که رای منجمست و حکیم

1 ای خنجر مظفر تو پشت ملک عالم وی گوهر مطهر تو روی نسل آدم

2 ای در زبان رمح تو تکبیر فتح مضمر وی در مسیر کلک تو اسرار چرخ مدغم

3 حزمت به هرچه رای کند بر قضا مسلط عزمت به هرچه روی نهد بر قدر مقدم

4 آورده بیم رزم تو مریخ را به مویه وافکنده رشک بزم تو ناهید را به ماتم

1 مرحبا نو شدن و آمدن عید صیام حبذا واسطهٔ عقد شهور و ایام

2 خرم و فرخ و میمون و مبارک بادا بر خداوند من آن صدر کرم فخر کرام

3 مجد دین بوالحسن عمرانی آنکه به جود کف دستش ید بیضا بنماید به غمام

4 آنکه فرش ببرد آب ز کار برجیس وانکه سهمش ببرد رنگ ز روی بهرام

1 ای گرفته عالم از عدلت نظام ای نظام ابن النظام ابن النظام

2 ملک اقبال تو ملک لایزال بخت بیدار تو حی لاینام

3 روی تقدیر از شکوهت در حجاب تیغ مریخ از نهیبت در نیام

4 ملک را بی‌کلک تو بازار کند عقل را بی‌رای تو اندیشه خام