ای جهان را عدل تو آراسته از انوری ابیوردی قصیده 174
1. ای جهان را عدل تو آراسته
باغ ملک از خنجرت پیراسته
ای نهال مملکت از عدل از انوری ابیوردی قصیده 175
1. ای نهال مملکت از عدل تو بر یافته
وی همای سلطنت از عدل تو پر یافته
ای ز یزدان تا ابد ملک از انوری ابیوردی قصیده 176
1. ای ز یزدان تا ابد ملک سلیمان یافته
هرچه جسته جز نظیر از فضل یزدان یافته
زهی کارت از چرخ بالا از انوری ابیوردی قصیده 177
1. زهی کارت از چرخ بالا گرفته
حدیثت ز چین تا به صنعا گرفته
ای تیغ تو ملک عجم گرفته از انوری ابیوردی قصیده 178
1. ای تیغ تو ملک عجم گرفته
انصاف تو جای ستم گرفته
زهی ز عدل تو خلق خدای از انوری ابیوردی قصیده 179
1. زهی ز عدل تو خلق خدای آسوده
ز خسروان چون تویی در زمانه نابوده
ای رایت دولت ز تو بر از انوری ابیوردی قصیده 180
1. ای رایت دولت ز تو بر چرخ رسیده
وی چشم وزارت چو تو دستور ندیده
دو عیدست ما را ز روی از انوری ابیوردی قصیده 181
1. دو عیدست ما را ز روی دو معنی
هم از روی دین و هم از روی دنیی
ای به درگاه تو بر قصه‌رسان از انوری ابیوردی قصیده 182
1. ای به درگاه تو بر قصه‌رسان صاحب ری
ره‌نشین سر کوی کرمت حاتم طی
زهی ز روی بزرگی خلاصهٔ از انوری ابیوردی قصیده 183
1. زهی ز روی بزرگی خلاصهٔ دنیی
علو قدر تو برهان آسمان دعوی
ویحک ای صورت منصوریه از انوری ابیوردی قصیده 184
1. ویحک ای صورت منصوریه باغی و سرای
یا بهشتی که به دنیات فرستاد خدای
آخر ای قوم نه از بهر از انوری ابیوردی قصیده 185
1. آخر ای قوم نه از بهر من از بهر خدای
دست گیرید مرا زین فلک بی‌سروپای