قصاید در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 درآمد موکب عید همایون که بر صاحب مبارک باد و میمون

2 سپهر مجد مجدالدین که شاهان ز مجدش ملک را کردند قانون

3 عدو بندی که کلکش در دهاده کند گل را ز خون فتنه گلگون

4 بکاهد وقت خشمش عمر در مرگ بغلطد گاه کینش مرگ در خون

1 حبذا بخت مساعد که سوی حضرت شاه مردمی کرد و رهم داد پس از چندین گاه

2 بعد ما کز سر حسرت همه روز افکندی سخن رفتن و نارفتن من در افواه

3 اندر آمد ز در حجرهٔ من صبحدمی روز بهمنجنه یعنی دوم از بهمن ماه

4 سال بر پانصد و سی و سه ز تاریخ عجم گفت برخیز که از شهر برون شد همراه

1 ای شمس دین و شمس فلک آسمان تو ای صدر ملک و صدر جهان آستان تو

2 ای چرخ پست همبر رای رفیع تو وی ابر زفت همبر بذل بنان تو

3 آرام خاک تابع پای رکاب تست تعجیل باد والهٔ دست و عنان تو

4 اسباب دهر دادهٔ دست سخای تو اشکال عقل سخرهٔ کشف و بیان تو

1 خاص سلطان علاء دین اله میر اسحاق صدر مجلس شاه

2 آسمانیست آفتابش رای آفتابیست آسمانش گاه

3 آن بلنداختری که پیش درش خاک روبند اختران به جباه

4 آنکه با عزمش آسمان عاجز وانکه با رایش آفتاب سیاه

1 ای ممالک را مبارک پادشاه ای سزای خاتم و تخت و کلاه

2 تیغ خونخوارت پذیرفتار فتح عفو جان‌بخشت خریدار گناه

3 روز کوشش بحر گردون کر و فر وقت بخشش چرخ دریا دستگاه

4 شاه احمد نام موسی معرکه شاه یوسف صدق یحیی انتباه

1 سه ماهه فراقت بر اهل خراسان بسی سال بودست آسان و آسان

2 به جانت که گر بی‌خبرهاء خیرت خبر داشت کس را تن از دل دل از جان

3 زبان بود در کامها بی‌تو خنجر نظر بود در دیده‌ها بی‌تو پیکان

4 یکی از تف سینه در قعر دوزخ یکی از نم دیده در موج طوفان

1 از محاق قضا برون شد ماه وز عرای خطر برون شد شاه

2 باز فراش عافیت طی کرد بستری غم‌فزای و شادی‌کاه

3 باز برداشت وهن ملت و ملک باز بفزود قدر مسند و گاه

4 زینت ملک پادشاه جهان زین دین خدای عبدالله

1 ای به گوهر تا به آدم پادشاه در پناه اعتقادت ملک شاه

2 ستر میمونت حریم ایزدست کاندرو جز کبریا را نیست راه

3 از سیاست آسمان بندد تتق گرچه در اندیشه‌سازی بارگاه

4 ناوک عصمت بدوزد چشم روز گر کند در سایهٔ چترت نگاه

1 ای ز یزدان تا ابد ملک سلیمان یافته هرچه جسته جز نظیر از فضل یزدان یافته

2 ای ز رشک رونق بزمت سلیمان را خدای از تضرع کردن هب‌لی پشیمان یافته

3 منبر از یادت جناب خطبه عالی داشته دولت از نامت دهان سکه خندان یافته

4 هرچه دعوی کرده از رتبت امیرالمؤمنین روزگار از پایهٔ تخت تو برهان یافته

1 خرد را دوش می‌گفتم که ای اکسیر دانایی همت بی‌مغز هشیاری همت بی‌دیده بینایی

2 چه گویی در وجود آن کیست کو شایستگی دارد که تو با آب روی خویش خاک پای او شایی

3 کسی کاندر جهان بی‌هیچ استکمال از غیری جهانی کامل آمد خود به استقلال و تنهایی

4 زمان در امتثال امر و نهی او چنان واله که ممکن نیست در تعجیل او گنج شکیبایی