دست در وصل یار می‌نرسد از انوری ابیوردی غزل 96
1. دست در وصل یار می‌نرسد
جز غمم زان نگار می‌نرسد
دردم فزود و دست به درمان از انوری ابیوردی غزل 97
1. دردم فزود و دست به درمان نمی‌رسد
صبرم رسید و هجر به پایان نمی‌رسد
هرچه با من کنی روا باشد از انوری ابیوردی غزل 98
1. هرچه با من کنی روا باشد
برگ آزار تو کرا باشد
نه چو شیرین لبت شکر باشد از انوری ابیوردی غزل 99
1. نه چو شیرین لبت شکر باشد
نه چو روشن رخت قمر باشد
رنگ عاشق چو زعفران باشد از انوری ابیوردی غزل 100
1. رنگ عاشق چو زعفران باشد
هرکه عاشق بود چنان باشد
ترا کز نیکوان یاری نباشد از انوری ابیوردی غزل 101
1. ترا کز نیکوان یاری نباشد
مرا نزد تو مقداری نباشد
مرا گر چون تو دلداری از انوری ابیوردی غزل 102
1. مرا گر چون تو دلداری نباشد
هزاران درد دل باری نباشد
بی‌عشق توام به سر نخواهد از انوری ابیوردی غزل 103
1. بی‌عشق توام به سر نخواهد شد
با خوی تو خوی در نخواهد شد
حسن تو بر ماه لشکر می‌کشد از انوری ابیوردی غزل 104
1. حسن تو بر ماه لشکر می‌کشد
عشق تو بر عقل خنجر می‌کشد
بدرود شب دوش که چون ماه از انوری ابیوردی غزل 105
1. بدرود شب دوش که چون ماه برآمد
ناخوانده نگارم ز در حجره درآمد
زلفت چو به دلبری درآمد از انوری ابیوردی غزل 106
1. زلفت چو به دلبری درآمد
بس کس که ز جان و دل برآمد
مرا تاثیر عشقت بر دل از انوری ابیوردی غزل 107
1. مرا تاثیر عشقت بر دل آمد
همه دعوی عقلم باطل آمد