غزلیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 روی تو آرام دلها می‌برد زلف تو زنهار جانها می‌خورد

2 تا برآمد فتنهٔ زلف و رخت عافیت را کس به کس می‌نشمرد

3 منهی عشق به دست رنگ و بوی راز دلها را به درها می‌برد

4 وقت باشد بر سر بازار عشق کز تو یک غم دل به صد جان می‌خرد

1 صبر کن ای تن که آن بیداد هجران بگذرد راحت تن چون که بگذشت آفت جان بگذرد

2 خویشتن در بند نیک و بد مکن از بهر آنک زشت و خوب و وصل و هجران درد و درمان بگذرد

3 روزگاری می‌گذار امروز از آن نوعی که هست کانچه مردم بر خود آسان کرد آسان بگذرد

4 تا در این دوری ز داروی و ز درمان چاره چیست صبر کن چندان که این دوران دونان بگذرد

1 عشق ترا خرد نباید شمرد عشق بزرگان نبود کار خرد

2 بار تو هرکس نتواند کشید خار تو هر پای نیارد سپرد

3 جز به غنیمت نشمارم غمت وز تو توان غم به غنیمت شمرد

4 چون ز پی تست چه شادی چه غم چون ز می تست چه صافی چه درد

1 ای مانده من از جمال تو فرد هجران تو جفت محنتم کرد

2 چشمیست مرا و صدهزار اشک جانیست مرا و یک جهان درد

3 گردون کبودپوش کردست در هجر تو آفتاب من زرد

4 در کار تو من هنوز گرمم هان تا نکنی دل از وفا سرد

1 جمالش از جهان غوغا برآورد مه از تشویر واویلا برآورد

2 چو دل دادم بدو جان خواست از من چو گفتم بوسه‌ای صفرا برآورد

3 ز بی‌آبی و شوخی در زمانه هزاران فتنه و غوغا برآورد

4 غم و تیمار عشقش عاشقان را هم از دین و هم از دنیا برآورد

1 باز دستم به زیر سنگ آورد باز پای دلم به چنگ آورد

2 برد لنگی به راهواری پیش پیش از بس که عذر لنگ آورد

3 پای در صلح نانهاده هنوز ناز از سر گرفت و جنگ آورد

4 چون گل از نارکی ز باد هوا چاک زد جامه باز و رنگ آورد

1 حسنش از رخ چو پرده برگیرد ماه واخجلتاه درگیرد

2 چون غم او درآید از در دل صبر بیچاره راه برگیرد

3 شاهد جانم و دلم غم اوست کین به پا آرد آن ز سر گیرد

4 عشق عمرم ببرد و عشوه بداد تا ببینی که سر به سر گیرد

1 هر کرا با تو کار درگیرد بهره از روزگار برگیرد

2 به سخن لب ز هم چو بگشایی همه روی زمین شکر گیرد

3 چون زند غمزه چشم غمازت دو جهان را به یک نظر گیرد

4 چشم تو آهویی است بس نادر که همه صید شیر نر گیرد

1 مرا صورت نمی‌بندد که دل یاری دگر گیرد مرا بیکار بگذارد سر کاری دگر گیرد

2 دل خود را دهم پندی اگرچه پند نپذیرد که بگذارد هوای او هواداری دگر گیرد

3 ازو دوری نیارم جست ترسم زانکه ناگاهی خورد زنهار با جانم وفاداری دگر گیرد

4 اگر زان لعل شکربار بفروشد به جان مویی رضای او بجوید جان خریداری دگر گیرد

1 نه دل کم عشق یار می‌گیرد نه با دگری قرار می‌گیرد

2 از دست تو آن سرشک می‌بارم کانگشت ازو نگار می‌گیرد

3 سرمایهٔ صدهزار غم بیش است آنرا که به غمگسار می‌گیرد

4 صبری نه که سازگار دل باشد با غم به چه کار کار می‌گیرد