با روی دلفروزت سامان از انوری ابیوردی غزل 108
1. با روی دلفروزت سامان بنمی‌ماند
با زلف جهان‌سوزت ایمان بنمی‌ماند
جانا دلم از غمت به جان از انوری ابیوردی غزل 109
1. جانا دلم از غمت به جان آمد
جانم ز تو بر سر جهان آمد
عجب عجب که ترا یاد دوستان از انوری ابیوردی غزل 110
1. عجب عجب که ترا یاد دوستان آمد
درآ درآ که ز تو کار ما به جان آمد
رخ خوبت خدای می‌داند از انوری ابیوردی غزل 111
1. رخ خوبت خدای می‌داند
که اگر در جهان به کس ماند
نه در وصال تو بختم به از انوری ابیوردی غزل 112
1. نه در وصال تو بختم به کام دل برساند
نه در فراق تو چرخم ز خویشتن برهاند
هرچه مرا روی تو به روی از انوری ابیوردی غزل 113
1. هرچه مرا روی تو به روی رساند
ناخوش و خوش‌دل به‌روی خوش بستاند
مرا مرنجان کایزد ترا از انوری ابیوردی غزل 114
1. مرا مرنجان کایزد ترا برنجاند
ز من مگرد که احوال تو بگرداند
حسن تو گر بر همین قرار از انوری ابیوردی غزل 115
1. حسن تو گر بر همین قرار بماند
قاعدهٔ عشق استوار بماند
طاقت عشق تو زین بیشم از انوری ابیوردی غزل 116
1. طاقت عشق تو زین بیشم نماند
بیش از این بی‌تو سر خویشم نماند
درد تو دلا نهان نماند از انوری ابیوردی غزل 117
1. درد تو دلا نهان نماند
اندوه تو جاودان نماند
در همه آفاق دلداری نماند از انوری ابیوردی غزل 118
1. در همه آفاق دلداری نماند
در همه روی زمین یاری نماند
عشق تو ز دل برید نتواند از انوری ابیوردی غزل 119
1. عشق تو ز دل برید نتواند
وصل تو به جان خرید نتواند