غزلیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 عجب عجب که ترا یاد دوستان آمد درآ درآ که ز تو کار ما به جان آمد

2 مبر مبر خور و خوابم ز داغ هجران بیش مکن مکن که غمت سود و دل زیان آمد

3 چه می‌کنی به چه مشغولی و چه می‌طلبی چه گفتمت چه شنیدی چه در گمان آمد

4 مزن مزن پس از این در دل آتشم که ز تو بیا بیا که بدین خسته دل غمان آمد

1 رخ خوبت خدای می‌داند که اگر در جهان به کس ماند

2 ماه را بر بساط خوبی تو عقل بر هیچ گوشه ننشاند

3 شعلهٔ آفتاب را بکشد حسنت ار آستین برافشاند

4 در جهان برنیاید آب به آب عشقت ار آب بر جهان راند

1 نه در وصال تو بختم به کام دل برساند نه در فراق تو چرخم ز خویشتن برهاند

2 چو برنشیند عمرم مرا کجا بنشیند اگر زمانه بخواهد که با توام بنشاند

3 زمن مپرس که بی‌من زمانه چون گذرانی از آن بپرس که بر من زمانه می‌گذراند

4 مرا مگوی ز رویم چه غم رسیده به رویت رسید آنچه رسید و هنوز تا چه رساند

1 هرچه مرا روی تو به روی رساند ناخوش و خوش‌دل به‌روی خوش بستاند

2 هست به رویت نیازم از همه رویی گرچه همه محنتی به روی رساند

3 در غم تو سر همی ز پای ندانم گر تو ندانی مدان خدای تو داند

4 رغم کسی را به خانه در چه نشینی کاتش دل را به آب دیده نشاند

1 مرا مرنجان کایزد ترا برنجاند ز من مگرد که احوال تو بگرداند

2 در آن مکوش که آتش ز من برانگیزی که آب دیدهٔ من آتش تو بنشاند

3 اگر ندانی حال دلم روا باشد خدای عز و جل حال من همی داند

4 مرا به بندگی خود قبول کن زان پیش که هرکه دیده مرا بندهٔ تو می‌خواند

1 حسن تو گر بر همین قرار بماند قاعدهٔ عشق استوار بماند

2 از رخ تو گر بر این جمال بمانی بس غزل تر که یادگار بماند

3 هر نفس از چرخ ماه را به تعجب چشم در آن روی چون نگار بماند

4 بی‌تو مرا در کنارم ار بنمانی خون دل و دیده در کنار بماند

1 طاقت عشق تو زین بیشم نماند بیش از این بی‌تو سر خویشم نماند

2 راست می‌خواهی نخواهم بی‌تو عمر برگ گفتار کمابیشم نماند

3 شد توانگر جانم از تیمار و غم زان دل بی‌صبر درویشم نماند

4 تا گرفتم آشنایی با غمت در جهان بیگانه و خویشم نماند

1 درد تو دلا نهان نماند اندوه تو جاودان نماند

2 از عشق مشو چنین شکفته کان روی نکو چنان نماند

3 آوازهٔ تو فرو نشیند وز محنت تو نشان نماند

4 گر با همه کس چنین کند دل یک دلشده در جهان نماند

1 در همه آفاق دلداری نماند در همه روی زمین یاری نماند

2 گل نماند اندر همه گلزار عشق راستی باید نه گل خاری نماند

3 عقل با دل گفت کاندر باغ عشق گرچه بر شاخ وفا باری نماند

4 یادگاری هم نماند آخر از آن دل به بادی سرد گفت آری نماند

1 عشق تو ز دل برید نتواند وصل تو به جان خرید نتواند

2 روی تو اگر نه آفتاب آید چونست که درست دید نتواند

3 طرفه شکریست آن لبان تو هر طوطی ازو مزید نتواند

4 هرجا که تو دام زلف گستردی یک پشه ازو پرید نتواند