غزلیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 دلم را انده جان می‌ندارد چنان کاید جهانی می‌گذارد

2 حدیث عشق باز اندر فکندست دگر بارش همانا می‌بخارد

3 چه گویم تا که کاری برنسازد چه سازم تا که رنگی برنیارد

4 چه خواهد کرد چندین غم ندانم که جای یک غم دیگر ندارد

1 دوش آنکه همه جهان ما بود آراسته میهمان ما بود

2 سوگند به جان ما همی خورد گر چند بلای جان ما بود

3 بودش همه خرمی و خوبی شکر ایزد را که آن ما بود

4 از طالع سعد ما براند فالی که نه در گمان ما بود

1 به دو چشم تو که تا زنده‌ام تو خداوندی و من بنده‌ام

2 سر زلف تو گواه من است که من از بهر رخت زنده‌ام

3 به رخ خویش ننازی چنان که من از عشق تو نازنده‌ام

4 چه زنم خنده که در عشق تو ز دو صد گریه بود خنده‌ام

1 عشق ترا خرد نباید شمرد عشق بزرگان نبود کار خرد

2 بار تو هرکس نتواند کشید خار تو هر پای نیارد سپرد

3 جز به غنیمت نشمارم غمت وز تو توان غم به غنیمت شمرد

4 چون ز پی تست چه شادی چه غم چون ز می تست چه صافی چه درد

1 چون نیستی آنچنان که می‌باید تن در دادم چنانکه می‌آید

2 گفتی که از این بتر کنم خواهی الحق نه که هیچ درنمی‌باید

3 با این همه غم که از تو می‌بینم گر خواب دگر نبینیم شاید

4 با فتنهٔ روزگار تو عیدست هر فتنه که روزگار می‌زاید

1 دل به عشقش رخ به خون تر می‌کند جان ز جورش خاک بر سر می‌کند

2 می‌خورد خون دل و دل عشوهاش می‌خورد چون نوش و باور می‌کند

3 گرچه پیش از وعده سوگندان خورد آنهم از پیشم فرا تر می‌کند

4 گفتمش بس می‌کند چشمت جفا گفت نیکو می‌کند گر می‌کند

1 ز عمرم بی‌تو درد دل فزاید گر این عمرم نباشد بی تو شاید

2 دلم را درد تو می‌باید و بس عجب کو را همی راحت نیاید

3 مرا این غم که هرگز کم مبادا بحمدالله که هردم می‌فزاید

4 به دست هجر خویشم باز دادی که تا هردم مرا رنجی نماید

1 نگارا بر سر عهد و وفا باش در آیین نکوعهدی چو ما باش

2 چنانک از ما جدایی ماه‌رویا زهرچ آن جز وفا باید جدا باش

3 مرا خصمست در عشق تو بسیار نیندیشم تو بر حال رضا باش

4 چو با جانم غم تو آشنا شد مکن بیگانگی و آشنا باش

1 هیچ دانی که سر صحبت ما دارد یار سر پیوند چو من باز فرود آرد یار

2 کاشکی هیچ‌کسی زو خبری می‌دهدی تا از این واقعه خود هیچ خبر دارد یار

3 تو ببینی که مرا عشوه دهان خنداخند سالها زار بگریاند و بگذارد یار

4 یارت ار جو کند خود چکند چون به عتاب خون بریزد که همی موی نیازارد یار

1 معشوق دل ببرد و همی قصد دین کند با آشنا و دوست کسی این‌چنین کند

2 چون در رکاب عهد و وفا می‌رود دلم بیهوده است جور و جفا چند زین کند

3 دل پوستین به گازر غم داد و طرفه آنک روز و شبم هنوز همی پوستین کند

4 گوید که دامن از تو و عهد تو درکشم تا عشق من سزای تو در آستین کند