غزلیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 یار با هرکسی سری دارد سر به پیوند من فرو نارد

2 این چنین شرط دوستی باشد که بخواند به لطف و بگذارد

3 دل و جانم به لابه بستاند پس به دست فراق بسپارد

4 ناز بسیار می‌کند لیکن نیک بنگر که جای آن دارد

1 دلبر هنوز ما را از خود نمی‌شمارد با او چه کرد شاید با او که گفت یارد

2 جانم فدای زلفش تا خون او بریزد عمرم هلاک چشمش تا گرد از او برآرد

3 جان را چه قیمت آرد گر در غمش نسوزد دل را محل چه باشد گر درد او ندارد

4 گیتی بسی نماند گر چهره باز گیرد زنده کسی نماند گر غمزه برگمارد

1 تا کار مرا وصل تو تیمار ندارد جز با غم هجر تو دلم کار ندارد

2 بی‌رونقی کار من اندر غم عشقت کاریست که جز هجر تو بر بار ندارد

3 دارد سر خون ریختنم هجر تو دانی هجر تو چنین کار به بیگار ندارد

4 گویی که ندارد به تو قصدی تو چه دانی این هست غم هجر تو نهمار ندارد

1 به بیل عشق تو دل گل ندارد که راه عشق تو منزل ندارد

2 قدم بر جان همی باید نهادن در این راه و دلم آن دل ندارد

3 چو دل در راه تو بستم ضمان کیست که هجرت کار من مشکل ندارد

4 بهین سرمایه صبر و روزگارست دلم این هر دو هم حاصل ندارد

1 دلم را انده جان می‌ندارد چنان کاید جهانی می‌گذارد

2 حدیث عشق باز اندر فکندست دگر بارش همانا می‌بخارد

3 چه گویم تا که کاری برنسازد چه سازم تا که رنگی برنیارد

4 چه خواهد کرد چندین غم ندانم که جای یک غم دیگر ندارد

1 آرزوی روی تو جانم ببرد کافریهای تو ایمانم ببرد

2 از جهان ایمان و جانی داشتم عشق تو هم این و هم آنم ببرد

3 غمزهات از بیخ وز بارم بکند عشوهات از خان و از مانم ببرد

4 شحنهٔ عشقت دلم را چون بخواند از حساب جعل خود جانم ببرد

1 بدیدم جهان را نوایی ندارد جهان در جهان آشنایی ندارد

2 بدین ماه زرینش در خیمه منگر که در اندرون بوریایی ندارد

3 به عمری از آن خلوتی دست ندهد که بیرون از این خیمه جایی ندارد

4 به نادر اگر بازی راست بازد نباشد که با آن دغایی ندارد

1 بتی دارم که یک ساعت مرا بی‌غم بنگذارد غمی کز وی دلم بیند فتوح عمر پندارد

2 نصیحت‌گو مرا گوید که برکن دل ز عشق او نمی‌داند که عشق او رگی با جان من دارد

3 دلم چون آبله دارد دگر عشق فدا بر کف مگر از جان به سیر آمد دلم کش باز می‌خارد

4 مرا گوید بیازارم اگر جان در غمم ندهی چگویی جان بدان ارزد که او از من بیازارد

1 عشقم این بار جهان بخواهد برد برد نامم نشان بخواهد برد

2 در غمت با گران رکابی صبر دل ز دستم عنان بخواهد برد

3 موج طوفان فتنهٔ تو نه دیر عافیت از جهان بخواهد برد

4 نرگس چشم و سرو قامت تو زینت بوستان بخواهد برد

1 حلقهٔ زلف تو بر گوش همی جان ببرد دل ببرد از من و بیمست که ایمان ببرد

2 در سر زلف تو جز حلقه و چین خاصیتی است که همی جان و تن و دین و دلم آن ببرد

3 خود دل از زلف تو دشوار توان داشت نگاه که همی زلف تو از راه دل آسان ببرد

4 از خم زلف تو سامان رهایی نبود هیچ دل را که همی سخت به سامان ببرد