غزلیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 باز کی گیرم اندر آغوشت کی بیارم به دست چون دوشت

2 هرگز آیا به خواب خواهم دید یک شبی دیگر اندر آغوشت

3 تا بدیدم به زیر حلقهٔ زلف حلقهٔ گوش بر بناگوشت

4 گشت یکبارگی دل ریشم حلقهٔ گوش حلقه در گوشت

1 رایت حسن تو از مه برگذشت با من این جور تو از حد درگذشت

2 آتش هجر توام خوش خوش بسوخت آب اندوه توام از سر گذشت

3 نگذرد بر هیچ کس از عاشقان آنچ دوش از عشق بر چاکر گذشت

4 گریهٔ من شور در عالم فکند نالهٔ من از فلک برتر گذشت

1 یار ما را به هیچ برنگرفت وانچه گفتیم هیچ درنگرفت

2 پردهٔ ما دریده گشت و هنوز پرده از روی کار برنگرفت

3 درنیامد ز راه دیده به دل تا دل از راه سینه برنگرفت

4 خدمت ما به جز هبا نشمرد صحبت ما به جز هدر نگرفت

1 سخت خوشی چشم بدت دورباد سال و مه و روز و شبت سور باد

2 بندهٔ زلفین تو شد غالیه خاک کف پای تو کافور باد

3 خادم و فراش تو رضوان سزد چاکر و دربان درت حور باد

4 عاشق محنت‌زده چون هست شاد حاسد خرم شده مهجور باد

1 از بس که کشیدم از تو بیداد از دست تو آمدم به فریاد

2 فریاد از آن کنم که آمد بر من ز تو ای نگار بیداد

3 داد از دل پر طمع چه دارم بر خیر چرا کنم سر از داد

4 مردی چه طلب کنم ز آتش نرمی چه طلب کنم ز پولاد

1 مرا با دلبری کاری بیفتاد دلم را روز بازاری بیفتاد

2 مسلمانان مرا معذور دارید دلم را ناگهان کاری بیفتاد

3 قبای عشق مجنون می‌بریدند دلم را زان کله واری بیفتاد

4 دلم سجادهٔ عشقش برافشاند از آن سجاده زناری بیفتاد

1 هرکس که ز حال من خبر یابد بدعهدی تو به جمله دریابد

2 بر من غم تو کمین همی سازد جانم شده گیر اگر ظفر یابد

3 عشقت به بهانه‌ای دلم بستد ترسم که بهانهٔ دگر یابد

4 خواهم که دمی برآورم با تو بی‌آنکه زمانه زان خبر یابد

1 جان ز رازت خبر نمی‌یابد عقل خوی تو درنمی‌یابد

2 چون تو بازارگان ترکستان می‌نیارد مگر نمی‌یابد

3 وصل چون دارم از تو چشم که چشم بر خیالت ظفر نمی‌یابد

4 گشت قانع به پاسخ تو دلم وز لبت این قدر نمی‌یابد

1 در دور تو کم کسی امان یابد در عشق تو کم دلی زبان یابد

2 خود نیز نشان نمی‌توان دادن زان‌کس که ز تو همی نشان یابد

3 وصل تو اگر به جان بیابد دل انصاف بده که رایگان یابد

4 تنها تو همه جهانی و آن کس کو یافت ترا همه جهان یابد