غزلیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 عاشقی چیست مبتلا بودن با غم و محنت آشنا بودن

2 سپر خنجر بلا گشتن هدف ناوک قضا بودن

3 بند معشوق چون به بستت پای از همه بندها جدا بودن

4 زیر بار بلای او همه عمر چون سر زلف او دوتا بودن

1 مسکین دلم به داغ جفا ریش کرده‌ای جور از همه جهان تو به من بیش کرده‌ای

2 دل ریش شد هنوز جفا می‌کنی بر او ای پر نمک دلم همه بر ریش کرده‌ای

3 بر عاشقان جفا کنی ای دوست روز و شب لیکن ز جمله بر دل ما بیش کرده‌ای

4 گفتی که از فراق چه رنجت همی رسد آری قیاس ما ز دل خویش کرده‌ای

1 سر آن داری کامروز مرا شاد کنی دل مسکین مرا از غمت آزاد کنی

2 خانهٔ صبر دلم کز غم تو گشت خراب زان لب لعل شکربار خود آباد کنی

3 خاک پای توام و زاتش سودای مرا برزنی آب و همه انده بر باد کنی

4 آخرت شرم نیاید که همه عمر مرا وعدهٔ داد دهی و همه بیداد کنی

1 ترا من دوست می‌دارم ندانم چیست درمانم نه روی هجر می‌بینم نه راه وصل می‌دانم

2 نپرسی هرگز احوالم نسازی چارهٔ کارم نه بگذاری که با هرکس بگویم راز پنهانم

3 دلم بردی و آنگاهی به پندم صبر فرمایی مکن تکلیف ناواجب که بی‌دل صبر نتوانم

4 اگر با من نخواهی ساخت جانم همچو دل بستان که بی‌وصل تو اندر دل وبال دل بود جانم

1 همچون سر زلف خود شکستی آن عهد که با رهی ببستی

2 بد عهد نخوانمت نگارا هرچند که عهد من شکستی

3 کس سیرت و خوی تو نداند من دانم و دل چنان که هستی

4 از شاخ وفا گلم ندادی وز خار جفا دلم بخستی

1 ما را تو به هر صفت که داری دل گم نکند ز دوستداری

2 هردم به وفا یکی هزارم گرچه به جفا یکی هزاری

3 هیچت غم هیچ‌کس ندارد فرخ تو که هیچ غم نداری

4 عمر از تو زیان و عشوه سودست معشوقه نیی که روزگاری

1 هم مصلحت نبینی رویی به ما نمودن زایینهٔ دل ما زنگار غم زدودن

2 زانجا که روی کارست خورشید آسمان را با روی تو چه رویست جز بندگی نمودن

3 بر چیست این تکبر وین را همی چه خوانند آخر دلت نگیرد زین خویشتن ستودن

4 در دولت تو آخر ما را شبی بباید زلف کژت بسودن قول خوشت شنودن

1 باز چون در خورد همت می‌کنم سر فدای تیغ نهمت می‌کنم

2 قیمت یک بوس او صد بدره زر گر کنم با او خصومت می‌کنم

3 من دهان خوش می‌کنم لیکن کجاست وه که یک جو زانچ قیمت می‌کنم

4 دوشم آن دلبر گرفت اندر کنار یک زمان یعنی که رحمت می‌کنم

1 گر ترا روزی ز ما یاد آمدی دل کجا از غم به فریاد آمدی

2 خرمن اندوه کی ماندی به جای گر ز سوی وصل تو باد آمدی

3 کاشکی بر دست کار چاپکی بخت ما با چشمت استاد آمدی

4 نام بیداد از جهان برخاستی گر ز زلفت گه گهی داد آمدی

1 بنامیزد به چشم من چنانی که نیکوتر ز ماه آسمانی

2 اگر چون دیده ودل بودیم دی بیا کامروز چون جان جهانی

3 به یک دل وصلت ارزانم برآمد چه می‌گویم به صد جان رایگانی

4 اگر با من نیی بی‌تو نیم من عجب هم در میان هم بر کرانی