گر من اندر عشق جز درد از انوری ابیوردی غزل 299
1. گر من اندر عشق جز درد یاری دارمی
هر زمانی تازه با وصل تو کاری دارمی
یک زمان از غم نیاسایم از انوری ابیوردی غزل 300
1. یک زمان از غم نیاسایم همی
تا که هستم باده پیمایم همی
بختی نه بس مساعد یاری از انوری ابیوردی غزل 301
1. بختی نه بس مساعد یاری چنان که دانی
بس راحتی ندارم باری ز زندگانی
آگه نه‌ای ز حالم ای جان از انوری ابیوردی غزل 302
1. آگه نه‌ای ز حالم ای جان و زندگانی
دردا که در فراقت می‌بگذرد جوانی
بنامیزد به چشم من چنانی از انوری ابیوردی غزل 303
1. بنامیزد به چشم من چنانی
که نیکوتر ز ماه آسمانی
ای غایت عیش این جهانی از انوری ابیوردی غزل 304
1. ای غایت عیش این جهانی
ای اصل نشاط و شادمانی
گرد ماه از مشک خرمن می‌زنی از انوری ابیوردی غزل 305
1. گرد ماه از مشک خرمن می‌زنی
واتش اندر خرمن من می‌زنی
دلم بردی و برگشتی زهی از انوری ابیوردی غزل 306
1. دلم بردی و برگشتی زهی دلدار بی‌معنی
چه بود آخر ترا مقصود از این آزار بی‌معنی
نام وصل اندر زبانی افکنی از انوری ابیوردی غزل 307
1. نام وصل اندر زبانی افکنی
تا دلم را در گمانی افکنی
سر آن داری کامروز مرا از انوری ابیوردی غزل 308
1. سر آن داری کامروز مرا شاد کنی
دل مسکین مرا از غمت آزاد کنی
بی‌گناه از من تبرا می‌کنی از انوری ابیوردی غزل 309
1. بی‌گناه از من تبرا می‌کنی
آنچه از خواریست با ما می‌کنی
آخر ای جان جهان با من از انوری ابیوردی غزل 310
1. آخر ای جان جهان با من جفا تا کی کنی
دست عهد از دامن صحبت رها تا کی کنی