غزلیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 مرا گر چون تو دلداری نباشد هزاران درد دل باری نباشد

2 چو تو یا کم ز تو یاری توان جست چه باشد گر ستمکاری نباشد

3 مرا گویی که در بستان این راه گلی بی‌زحمت خاری نباشد

4 بود با گرد ران گردن ولیکن به هرجو سنگ خرواری نباشد

1 کرا در شهر برگویم غم دل که آید در دو عالم محرم دل

2 دلی دارم همیشه همدم غم غمی دارم همیشه همدم دل

3 دل عالم نمی‌دانم یقین دان از آن افتاده‌ام در عالم دل

4 دلی و صد هزاران آه خونین ز حد بگذشت الحق ماتم دل

1 عشق تو ز دل برید نتواند وصل تو به جان خرید نتواند

2 روی تو اگر نه آفتاب آید چونست که درست دید نتواند

3 طرفه شکریست آن لبان تو هر طوطی ازو مزید نتواند

4 هرجا که تو دام زلف گستردی یک پشه ازو پرید نتواند

1 صبر با عشق بس نمی‌آید یار فریادرس نمی‌آید

2 دل ز کاری که پیش می‌نرود قدمی باز پس نمی‌آید

3 عشق با عافیت نیامیزد نفسی هم‌نفس نمی‌آید

4 بی‌غمی خوش ولایتست ولیک زیر فرمان کس نمی‌آید

1 بدیدم جهان را نوایی ندارد جهان در جهان آشنایی ندارد

2 بدین ماه زرینش در خیمه منگر که در اندرون بوریایی ندارد

3 به عمری از آن خلوتی دست ندهد که بیرون از این خیمه جایی ندارد

4 به نادر اگر بازی راست بازد نباشد که با آن دغایی ندارد

1 آب جمال جمله به جوی تو می‌رود خورشید در جنیبت روی تو می‌رود

2 ای در رکاب زلف تو صد جان پیاده بیش دل در رکاب روی نکوی تو می‌رود

3 هر روز هست بر سر کوی اجل دو عید دردا از آنکه بر سر کوی تو می‌رود

4 هر دم هزار خرمن جان بیش می‌برد بادی که در حمایت بوی تو می‌رود

1 حلقهٔ زلف تو بر گوش همی جان ببرد دل ببرد از من و بیمست که ایمان ببرد

2 در سر زلف تو جز حلقه و چین خاصیتی است که همی جان و تن و دین و دلم آن ببرد

3 خود دل از زلف تو دشوار توان داشت نگاه که همی زلف تو از راه دل آسان ببرد

4 از خم زلف تو سامان رهایی نبود هیچ دل را که همی سخت به سامان ببرد

1 نه در وصال تو بختم به کام دل برساند نه در فراق تو چرخم ز خویشتن برهاند

2 چو برنشیند عمرم مرا کجا بنشیند اگر زمانه بخواهد که با توام بنشاند

3 زمن مپرس که بی‌من زمانه چون گذرانی از آن بپرس که بر من زمانه می‌گذراند

4 مرا مگوی ز رویم چه غم رسیده به رویت رسید آنچه رسید و هنوز تا چه رساند

1 با قد تو قد سرو خم دارد چون قد تو باغ، سرو کم دارد

2 وصلت ز همه وجود به لیکن تا هجر تو روی در عدم دارد

3 شادم به تو و یقین همی دانم کین یک شادی هزار غم دارد

4 در کار تو نیست عقل بر کاری کار آن دارد که یک درم دارد

1 ز هجران تو جانم می‌برآید بکن رحمی مکن کاخر نشاید

2 فروشد روزم از غم چند گویی که می‌کن حیله‌ای تا شب چه زاید

3 سیه‌رویی من چون آفتابست به روز آخر چراغی می‌بباید

4 به یک برف آب هجرت غم چنان شد که از خونم فقعها می‌گشاید