ای جهان را به حضرت تو از انوری ابیوردی غزل 168
1. ای جهان را به حضرت تو نیاز
در جاه تو تا قیامت باز
تختهٔ عشق برنوشتم باز از انوری ابیوردی غزل 169
1. تختهٔ عشق برنوشتم باز
برنویس ای نگار تختهٔ ناز
قیامت می‌کنی ای کافر از انوری ابیوردی غزل 170
1. قیامت می‌کنی ای کافر امروز
ندانم تا چه داری در سر امروز
جمالت عشق می‌افزاید از انوری ابیوردی غزل 171
1. جمالت عشق می‌افزاید امروز
رخت غارت‌کنان می‌آید امروز
چارهٔ عشق تو نداند کس از انوری ابیوردی غزل 172
1. چارهٔ عشق تو نداند کس
نامهٔ وصل تو نخواند کس
جانا به غریبستان چندین از انوری ابیوردی غزل 173
1. جانا به غریبستان چندین بنماند کس
باز آی که در غربت قدر تو نداند کس
نگارا بر سر عهد و وفا از انوری ابیوردی غزل 174
1. نگارا بر سر عهد و وفا باش
در آیین نکوعهدی چو ما باش
باز دوش آن صنم باده‌فروش از انوری ابیوردی غزل 175
1. باز دوش آن صنم باده‌فروش
شهری از ولوله آورد به جوش
دوش در ره نگارم آمد پیش از انوری ابیوردی غزل 176
1. دوش در ره نگارم آمد پیش
آن به خوبی ز ماه گردون بیش
به جان آمد مرا کار از از انوری ابیوردی غزل 177
1. به جان آمد مرا کار از دل خویش
غمی گشتم زکار مشکل خویش
کرا در شهر برگویم غم از انوری ابیوردی غزل 178
1. کرا در شهر برگویم غم دل
که آید در دو عالم محرم دل
ساقی اندر خواب شد خیز از انوری ابیوردی غزل 179
1. ساقی اندر خواب شد خیز ای غلام
باده را در جام جان ریز ای غلام