صنما ما ز ره دور از امیر معزی نیشابوری غزل 37
1. صنما ما ز ره دور و دراز آمدهایم
بهسر کوی تو با درد و نیاز آمدهایم
1. صنما ما ز ره دور و دراز آمدهایم
بهسر کوی تو با درد و نیاز آمدهایم
1. ای پسر ما دل ز تو برداشتیم
بار عشق تو به تو بگذاشتیم
1. جانا کجا شدی که ز بهر تو غم خوریم
هر ساعت از غمان تو آشفته دلتریم
1. تا دل بود ای دلبر تا جان بود ای جانان
با مهر تو دارم دل با عشق تو دارم جان
1. به شب از داغ هجر تو نمیدانم غنود ایجان
که درد و داغ هجران تو خواب از من ربود ای جان
1. بربود روزگار تو را از کنار من
وز تن ببرد داغ فراقت قرار من
1. بار دیگر باز گرم افتادم اندر کار او
باز نشکیبم همی یکساعت از دیدار او
1. جانا جفا نکردم هرگز به جای تو
کارم به جان رسید زجور و جفای تو
1. عمری گذاشتم صنما در وفای تو
وز صد هزارگونه کشیدم جفای تو
1. ای خوبتر ز یوسف ز این خوبتر مشو
از چشم بد بترس و زخانه به در مشو
1. کی نهم روی دگرباره بر آن روی چو ماه
کی زنم دست دگرباره در آن زلف سیاه
1. ای آفتاب یغما ای خَلُّخی نژاده
هم ترک ماه رویی هم حور ماه زاده