دی نگاری دیدم اندر از امیر معزی نیشابوری غزل 25
1. دی نگاری دیدم اندر راه چون بدر منیر
کز برون گل بود و مشک و از درون می بود و شیر
آن زلف نگر بر آن از امیر معزی نیشابوری غزل 26
1. آن زلف نگر بر آن بر و دوش
وان خط سیه بر آن بناگوش
ای کژدم زلف تو زده از امیر معزی نیشابوری غزل 27
1. ای کژدم زلف تو زده بر دل من نیش
وز ضربت آن نیش دل نازک من ریش
ای داده روی خوب از امیر معزی نیشابوری غزل 28
1. ای داده روی خوب تو خورشید را نظام
ای‌گشته عالمی به سر زلف تو غلام
خبرت هست که در آرزوی از امیر معزی نیشابوری غزل 29
1. خبرت هست که در آرزوی روی توام
وز غم و فرقت تو تافته چون موی توام
بس‌که من دل را به‌دام از امیر معزی نیشابوری غزل 30
1. بس‌که من دل را به‌دام عشق خوبان بسته‌ام
از نشاط روی ایشان توبه‌ها بشکسته‌ام
از غم عشقت نگارا از امیر معزی نیشابوری غزل 31
1. از غم عشقت نگارا دیده پرخون‌کرده‌ام
تا رخ و عارض زخون دیده گلگون کرده‌ام
مشکن صنما عهد که از امیر معزی نیشابوری غزل 32
1. مشکن صنما عهد که من توبه شکستم
وز بهر تو در کنج خرابات نشستم
تا دلم بستدی ای از امیر معزی نیشابوری غزل 33
1. تا دلم بستدی ای ماه و ندادی دادم
کشتهٔ عشق شدم راز نهان بگشادم
دلم را یاری از یاری از امیر معزی نیشابوری غزل 34
1. دلم را یاری از یاری ندیدم
غمم را هیچ غمخواری ندیدم
کرانه گیرم تا خود از امیر معزی نیشابوری غزل 35
1. کرانه گیرم تا خود ز عشق باز کنم
در خصومت بر خویشتن فراز کنم
اگر یگانه شوی با از امیر معزی نیشابوری غزل 36
1. اگر یگانه شوی با تو دل یگانه‌کنم
زعشق و مهر دگر دلبران‌کرانه کنم