امروز بتم تیغ جفا از امیر معزی نیشابوری غزل 13
1. امروز بتم تیغ جفا آخته دارد
خون دلم از دیده برون تاخته دارد
مرا گذر به‌سوی از امیر معزی نیشابوری غزل 14
1. مرا گذر به‌سوی کوی یار باید کرد
زدیده بر سرکویش نثار باید کرد
مشک نقاب قمر خویش از امیر معزی نیشابوری غزل 15
1. مشک نقاب قمر خویش کرد
سیم حجاب حجر خویش کرد
ترکی که همی بر از امیر معزی نیشابوری غزل 16
1. ترکی که همی بر سمن از مشک نشان کرد
یک باره سمن برگ به شمشاد نهان‌کرد
سرو روان چو کوه از امیر معزی نیشابوری غزل 17
1. سرو روان چو کوه به کردار ماه کرد
خط آمد وکنارهٔ ماهش سیاه کرد
بنده بودن تورا از امیر معزی نیشابوری غزل 18
1. بنده بودن تورا سزا باشد
چون تو اندر جهان کجا باشد
رفت یار و غمی ز یار از امیر معزی نیشابوری غزل 19
1. رفت یار و غمی ز یار بماند
جان زغم زار و تن نزار بماند
عشق یارم هر زمانی از امیر معزی نیشابوری غزل 20
1. عشق یارم هر زمانی منزل اندر دل کند
تا به زیر حلقهٔ زلفش دلم منزل‌کند
دام که بر لاله و از امیر معزی نیشابوری غزل 21
1. دام که بر لاله و عنبر نهند
از پی صید دل غمخور نهند
جز تو مرا یار و غمگسار از امیر معزی نیشابوری غزل 22
1. جز تو مرا یار و غمگسار نشاید
بی تو مرا جاودان بهشت نباید
سر بر خط عشق تو نهادیم از امیر معزی نیشابوری غزل 23
1. سر بر خط عشق تو نهادیم دگربار
در دام بلای تو فتادیم دگربار
آن شب که مرا بودی از امیر معزی نیشابوری غزل 24
1. آن شب که مرا بودی وصل تو به کف بر
با دوست نشستم به سرکوی لَطَف بر