ایا شاهی‌که از امیر معزی نیشابوری قصیده 452
1. ایا شاهی‌که عالم را همی زیر عَلَم داری
به دولت فرق جباران همی زیر قدم داری
ای بر سمن از از امیر معزی نیشابوری قصیده 453
1. ای بر سمن از مشک به عمدا زده خالی
مسکین دلم از خال تو گشته است به حالی
بر هوا ابر بهاری از امیر معزی نیشابوری قصیده 454
1. بر هوا ابر بهاری سیم پالاید همی
بر زمین باد شمالی مشک پیماید همی
سمنبرا، صنما، از امیر معزی نیشابوری قصیده 455
1. سمنبرا، صنما، یارِ غمگسار منی
ستارهٔ سپهی آفتاب انجمنی
ای زلف دلبر از امیر معزی نیشابوری قصیده 456
1. ای زلف دلبر من پربند و پرشکنی
گاهی چو وعدهٔ او گاهی چو پشت منی
مخوان فسانهٔ از امیر معزی نیشابوری قصیده 457
1. مخوان فسانهٔ افراسیاب تورانی
مگوی قصهٔ اسفندیار ایرانی
ایا شهریاری از امیر معزی نیشابوری قصیده 458
1. ایا شهریاری که صاحب قرانی
ز جدّ و پدر یادگار جهانی
چو تو ندید و از امیر معزی نیشابوری قصیده 459
1. چو تو ندید و نبیند زمانه سلطانی
چو تو نَبُود و نباشد به هیچ دورانی
شهنشه ملک شاه از امیر معزی نیشابوری قصیده 460
1. شهنشه ملک شاه الب ارسلانی
جهان را خداوند و صاحب قِرانی
دلم چون دهان از امیر معزی نیشابوری قصیده 461
1. دلم چون دهان کرد کوچک دهانی
تنم چون میان کرد نازک میانی
نگارا ماه از امیر معزی نیشابوری قصیده 462
1. نگارا ماه گردونی سوارا سرو بستانی
دل از دست خردمندان به ماه و سرو بستانی
رسد هر ساعت از امیر معزی نیشابوری قصیده 463
1. رسد هر ساعت از دولت نشانی
پیام آید زگردون هر زمانی