همیشه باد بقا از امیر معزی نیشابوری قصیده 12
1. همیشه باد بقا و سلامت بُت ما
که از وصالش ما را سلامت است و بقا
یافتی بر خوان از امیر معزی نیشابوری قصیده 13
1. یافتی بر خوان اگر جویی رضای مرتضا
لا فَتی اِلّا علی بر خوا‌نْد هر دم مُصطفا
باغ شد از ابر از امیر معزی نیشابوری قصیده 14
1. باغ شد از ابر پر ز لؤلؤ لالا
راغ شد از باد پر ز عنبر سارا
بودم میان خلق از امیر معزی نیشابوری قصیده 15
1. بودم میان خلق یکی مرد پارسا
قلّاش کرد نرگس جمّاش تو مرا
طال اللّیالی از امیر معزی نیشابوری قصیده 16
1. طال اللّیالی بَعدَکُم و اَبیَضَّ عَینی مِن بُکا
یا حَبّذا اَیّا مَنا فی وَصلکم یا حَبّذا
هزار شکر کنم از امیر معزی نیشابوری قصیده 17
1. هزار شکر کنم دولت مؤیّد را
که داد باز به من دلبر سَهی قد را
گوهری گویا کزو از امیر معزی نیشابوری قصیده 18
1. گوهری گویا کزو شد دیده پرگوهر مرا
کرد مشکین چنبر او پشت چون چنبر مرا
چو عاشق شد دل از امیر معزی نیشابوری قصیده 19
1. چو عاشق شد دل و جانم رخ و زلفین جانان را
دل و جان را خطرنبود دل این را باد و جان آن‌را
دیدم به ره آن از امیر معزی نیشابوری قصیده 20
1. دیدم به ره آن نگار خندان را
آن ماه رخ ستاره دندان را
تا رای بود نصرت از امیر معزی نیشابوری قصیده 21
1. تا رای بود نصرت دین ناصر دین را
در نصرت او رای بود روح امین را
ستاره سجده برد از امیر معزی نیشابوری قصیده 22
1. ستاره سجده برد طلعت منیر تو را
زمانه بوسه دهد بایهٔ سریر تو را
سال چون نو گشت از امیر معزی نیشابوری قصیده 23
1. سال چون نو گشت فرزند نو آمد شاه را
شاه نیکو روی نیکوعهد نیکوخواه را