قطعات در دیوان اشعار اثیر اخسیکتی

1 بدرد تازه هر ساعت مرا مشغول خود میکن نه زین پیکار کم داری و نه بیکار بگذارم

2 بیک غم ابلهی باشد که از عشق تو بگریزم چو یک غم بخشی ام جانا غمی دیگر طمع دارم

1 عذری دارم بترک مدحت چون نسبت عالی تو واضح

2 جائی است کمال تو که فکرت قاصر نظر است از آن مطامح

3 در دیده ی وهم من نیائی و اینجا مثلی است نیک صالح

4 کوته کامی چشم ناظر بی خوردی حجم نجم لایح

1 چهار چیز که اصل فراغت است و منال نیرزد آن به چهار دگر در آخر حال

2 گنه بشرم ملامت عمل به خجلت عزل بقا به تلخی مرگ و طمع بذل سؤال

1 چون بدیدم بدیدهٔ تحقیق که جهان منزل عناست کنون

2 راد مردان نیک محضر را روی در برقع فناست کنون

3 آسمان چون حریف نامنصف به ره عشوه و دغاست کنون

4 دل‌فکار است همچو دانه برآنک زیر این سبز آسیاست کنون

1 بروزگار خودم بعد از این امید نماند که گشت عودمن از گشت روزگار چوبید

2 سپید چشم و سیه فام میگذارم عمر ز دستکاری شاه سیاه و صبح سفید

3 کلاه دولت من چون بیوفتاد از سر زمانه، خاک فشان گو بر افسر جمشید

4 جوین بیوه زنان چون خورم که همت من ورای قرصه ماه است و گرده خورشید

1 شها چو حلقه بگوش ستانه تو شدم روا مدار که چون حلقه از برون درم

2 به نیم چشم نهانک چو دزد در جلاد ز دور در رخ دربان شاه می نگرم

3 در این میانه فرو مانده ام که چون اورا بیک اشارت از این گفت و گوی بازخرم

1 تعرضی مرسان ای زمانه عرض مرا که مر تو را دگری هست و من همان دارم

2 گزند عالم پیر از بقاش دور که من همه امید به اقبال این جوان دارم

1 در رزم بر فلک زنی ار پر دلی کند آنجا که سرکشان بزمین درکشند پای

2 بندند بر خراج بحار آنکه هر بهار گرددزابرهم چو صدف گون گهر نمای

3 این خود بهانه ئی است بگریدفلک همی با صد هزار دیده ز تیغت به های های

1 ای بجائی که پیش صورت تو خانه بشکست نقشبند خرد

2 در نبندد شکسته بند قضا هرکه را دست کین توشکرد

3 جامه ئی داد خازن تو مرا که کس از من به نیم جونخرد

4 ور ندوزم مشبک است کزو هفت عضوم برون همی نگرد

1 از چشمه عذب خلق گشتی شوریده ز چشم شور مخلوق

2 با اینهمه خوشتری بچشمم زین بیماری به چشم معشوق