قطعات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 کس از سرشت بدو نیک خلق آگه نیست بدان خدای که جان داد خلق عالم را

2 خدا شناس توان شد بعلم و عقل ولی بهیچ وجه نشاید شناخت آدم را

3 آدم از خلد برین دور شد از لذت نفس از سر عرش در افتاد باین چاه بلا

4 بگذر از لذت طبع و بنگر کاین سگ نفس از کجا می فکند آدم مسکین به کجا

1 ای لییمان چه میگویید عیب مزبله زانکه در اصل است خاک او همان خاک شما

2 گر ملوث گشته، اوث او نه از بطن خودست ظاهرش آلوده گشت از باطن پاک شما

1 در حقیقت دیده حق بین نبیند غیر حق پیش ارباب نظر غیر از یکی منظور نیست

2 خلق در کثرت بسی اما بوحدت یک کسند کثرت و وحدت اگر حق دانی الحق دور نیست

3 رشته های شمع دور ازهم بود صد نور خاص چون بهم واصل شدند آن جمله جزیکنور نیست

1 شاه رسل که خاتم مهر رسالت است جاییکه او بود ره نوح و خلیل نیست

2 در وصف شاه هر چه بگوییم و گفته اند بیش است از آن و حاجب شرع و دلیل نیست

3 کی جبرییل محرم معراج او شود کانجا مجال دم زدن جبرییل نیست

1 جهان طفیل وجود محمدست و علی برین دو مظهر کل واجبست تسلیمات

2 خلاصه سخن این کز وجود ماغرض است سلام بر علی و آل و بر نبی صلوات

1 در ره حق چو مکرمت طلبی معرفت جو که اصل مکرمت است

2 معرفت با حق آشنا کندت آشنایی بقدر معرفت است

1 ای هنرور مال عالم هست دست افزار کار تیشه یی میبایدت گر پیشه ات کان کندن است

2 جان بدشواری کند دست تهی در کار دهر کار بی افزار کردن غایت جان کندن است

1 کسی که سر بدر آرد ز روزن هستی نگاه کن بدو نیکش که هر دو موجودست

2 گر آفتاب سعات برو نظر نظر دارد همیشه همدم اقبال و بخت مسعودست

3 وگر ز پرتو خورشید بخت شد محروم چو سایه تا بابد تیره روز و مردودست

4 مکوش بیهده راضی بقسمت خود باش که قسمت ازلی هر چه شد همان بودست

1 مظهر حقند اشیا جملگی و اندر ظهور هر یکی راز اقتضای طبع خود خاصیتی است

2 سیر آب اندر نباتات چمن یکسان بود لیک در هر میوه یی آبی و رنگ و لذتی است

1 مرا زمانه بسوزد بداغ غم تا چند که چشم روشنم از دود داغ تاریک است

2 چراغ آه تو اهلی جهان کند روشن ولی چه سود که پای چراغ تاریک است

3 اهل فضلند تیره روز و ضعیف پای طاوس زشت و باریک است

4 پر طاوس را چراغ بسی است لیک پای چراغ تاریک است