به رخ تو مه‌جبینان حسدست از اهلی شیرازی غزل 25
1. به رخ تو مه‌جبینان حسدست یک‌به‌یک را
تو چه آدمی که باشد به تو رشک صد ملک را
این است نهان از نمک آن تازه از اهلی شیرازی غزل 26
1. این است نهان از نمک آن تازه جوان را
کز هوش رود هرکه تماشا کند آن را
دل زنده شوم چون نگرم سیم از اهلی شیرازی غزل 27
1. دل زنده شوم چون نگرم سیم تنان را
جان تازه کند دیدن بت برهمنان را
منه بخاک ره ای یوسف آن کف از اهلی شیرازی غزل 28
1. منه بخاک ره ای یوسف آن کف پا را
قدم بدیده ما نه عزیز کن ما را
تا تو چو شمع می کنی تیز نظر از اهلی شیرازی غزل 29
1. تا تو چو شمع می کنی تیز نظر بسوی ما
تیز تر است هر نفس آتش آرزوی ما
کوثر کجا و لعل روان بخش او از اهلی شیرازی غزل 30
1. کوثر کجا و لعل روان بخش او کجا
سرچشمه حیات کجا آب جو کجا
ز عاشقان همه قصد جراحت است از اهلی شیرازی غزل 31
1. ز عاشقان همه قصد جراحت است او را
ازین جراحت ما تاچه حاجت است او را
یکره چو غنچه خنده زنان بین از اهلی شیرازی غزل 32
1. یکره چو غنچه خنده زنان بین بسوی ما
باشد که بشکفد گل دولت بروی ما
از که نالم که فغان از دل ریش از اهلی شیرازی غزل 33
1. از که نالم که فغان از دل ریش است مرا
هر بلایی که بود از دل خویش است مرا
آتش رخی کز یاد او آهی زجان از اهلی شیرازی غزل 34
1. آتش رخی کز یاد او آهی زجان خیزد مرا
چون شمع اگر نامش برم دود از زبان خیزد مرا
آن کعبه جان سوی خود میخواند از اهلی شیرازی غزل 35
1. آن کعبه جان سوی خود میخواند از یاری مرا
ای گریه در خون جگر آلوده نگذاری مرا
بسکه خطش سوخت ازغم صددل از اهلی شیرازی غزل 36
1. بسکه خطش سوخت ازغم صددل نومید را
دود دلها تیره کرد آیینه خورشید را