منعت نکنم گر ببد اندیش از اهلی شیرازی غزل 1305
1. منعت نکنم گر ببد اندیش نشینی
ترسم که به رغم من از آن بیش نشینی
...
1. منعت نکنم گر ببد اندیش نشینی
ترسم که به رغم من از آن بیش نشینی
...
1. با قبای آل چون برقی بمیدان تاختی
در صف چابک سواران آتشی انداختی
...
1. خنده یی کردی چو گل مارا چو بلبل سوختی
شوخیی کردی و گل را شیوه یی آموختی
...
1. ایشوخ مرا اینهمه دلتنگ چه داری
با من چو وفایی نکنی جنگ چه داری
...
1. بخدا که بزم ما را ز غم تو شامگاهی
نفروخت هیچ شمعی که نکشتمش بآهی
...
1. بصد کرشمه مهرم شکار خود کردی
کنون کناره گرفتی که کار خود کردی
...
1. بوعده بوسی ام از عشوه سازیی دادی
مرا بعشوه شیرین چه بازیی دادی
...
1. اول ز عاشقان به وفا یاد میکنی
عاشق چو شد فریفته بیداد میکنی
...
1. هرکه یکساعت طبیب جان بیمارش تویی
گر پس از صد سال خواهد مرد خوندارش تویی
...
1. از من خبر ای پسر نداری
عاشق شده ام خبر نداری
...
1. گر کشد خاطر حزین باری
بار خوبان نازنین باری
...
1. از آن بجور دل مبتلای من داری
که اعتماد بسی بر وفای من داری
...