کوروش نامه افسرالملوک عاملی

1 از آن روی شهزاده مهر آفرین بدل گفت فرمانده را آفرین

2 بهمراه آن گرد پیروزمند جوانی بره دید بالا بلند

3 چو دخت شهنشه جوان را بدید یکی آه سرد از جگر برکشید

4 به رخ ماهروی و به بالا چو سرو به زیبائی و چابکی چون تذرو

1 منم داریوشی که آهورمزد بمن داد شاهنشهی اجرو مزد

2 منم پور یشتاسب پاک زاد که ویشتاسب از کورشش بد نژاد

3 منم شاه این کشور نامدار شه پارسی شاه با اقتدار

4 مرا هورمزد بزرگست یار نمود او مرا شاه با اقتدار

1 سه سالیچو بگذشت از عیش و نوش بفرمود آنگه شه داریوش

2 مرا جنگ هندوستان است پیش که باید به پیمایم این راه خویش

3 با سپهبدان زان بفرمود شاه ببینید سان سپه صبح گاه

4 چو شد صبح و خورشید رخشان دمید پرا کنده شد نورو خور سر کشید

1 شهنشه بیامد بکاخ بهار ابا افسرانی که بد نامدار

2 بگفتا ابا شاه کی شهریار بشارت بر آن خسرو نامدار

3 خداداد پوری نکو رو بشاه ببانو برویش بمشکوی ماه

4 شهنشه چو بشنید دلشاد شد هم از درد و غم دیگر آزاد شد

1 شهنشه بفرمود فرزند من خشایار پور خردمند من

2 چه خواهی چرا ایستادی بپا روی کرسی خویش بنشین بجا

3 بگفتا اجازت اگر شهریار بفرمایدم قصد دارم شکار

4 بفرمود فرزند،رو شاد باش همیشه چو یک سرو آزاد باش

1 چو یک چند بگذشت از روزگار بفرزند گفتا شه نامدار

2 خشایار فرزند دلبند من جوان و دلیر و برومند من

3 بسی رنج بردم در این روزگار گشودم چنین کشور نامدار

4 دگر پیرو رنجور گشتم بسی براین تخت و اورنگ باید کسی