1
بنام خداوند کون و مکان
خداوند روزی ده مهربان
2
خداییکه جان خرد آفرید
بفرمان او شد جهانها پدید
3
وزان پس بنام محمد درود
بآیین اسلام احمد درود
4
درود فراوان بر آن پاکزاد
محمد رسول حجازی نژاد
5
بنام علی شاه مردان مرد
که از دشمن دین بر آوردگرد
6
سر اولیاۀ سرور اصفیا
مبارزترین مرد راه خدا
7
علی شیر مرد و علی راستگو
ندیده جهانراد مردی چو او
8
بقرآن که وحی مبین خداست
ولای وی آرامش جان مااست
9
پس آنگه بنام شه پاکدین
محمد رضا شاه ایران زمین
10
شهی کو نگهدار دین خداست
خدا را باو لطف بی انتهاست
11
بفرمان او ملت آزاد شد
ز دادش همه کشور آباد شد
12
ز تدبیر این شاه فرخنده خوی
گرفته است ایران بسی آبروی
13
خداوند باشد نگهدار او
خرد یار و یزدان مدد کار او
14
بدوران این شاه نیکو خصال
که دارد توجه بفصل و کمال
15
چو دیدم که فردوسی پاکدین
که بادا بجانش هزار آفرین
16
بشهنامه از داستان کهن
چو پیغمبران داده داد سخن
17
بپا کرده کاخی بلند و متین
ز الماس ویاقوت و در ئمین
18
ز جمشید و گود رزو از زال زر
فریدون و کیخسرو دادگر
19
سخن ز آنچه بوده است آورده او
بسی در یکتا که پرورده او
20
ز شاه کیان وهم از پیشداد
بشهنامه زیشان بسی کرده یاد
21
ز تهمورث وایرج وسلم و سام
فریبز وکاوس والا مقام
22
ولکن زماد و از آن دودمان
نیابی بشهنامه نام و نشان
23
ز اهخامنش کورش نامور
نه بینی بشهنامه نام و اثر
24
از این رهگذر بود کاین کمترین
شدم پیرو آن سخن آفرین
25
بر آنم که از ماد و تاریخ آن
سرایم چو شهنامه من داستان
26
کمین افسر از ماد و از آریان
بگویم زکوروش بسی داستان
27
خود آگاهم از مایه وزاد خویش
زخجلت سرافکنده دارم به پیش
28
که این نامه فارسی و دری
نباشد ز نقصان و لغزش بری
29
ز دانشوران دارم این آرزو
که با لطف بینند آهوی او
30
ز راه بزرگی و دانشوری
ز لطف و زمهر و ادب پروری
31
از این مور ناچیز و این ناتوان
پذیرند ران ملخ ارمغان