قصاید در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 سپیده دم چو در آغاز سال و ماه عرب گرفت مار سیه مهره سپید بلب

2 یکی سیه قصب داشت گیتی اندر بر دریده گشت گریبان آن سیاه قصب

3 سپیده خیمه سیمین فراشت بر کهسار ز هم گسست طناب سیاه خیمه شب

4 طلایه سپه آفتاب راند از پیش ستارگان بگرفتند جمله راه هرب

1 در سه موقع کار نتوان با تهور یا شتاب گر بکوشش رستمی یا در نبرد افراسیاب

2 آن یکی چون سیلی از کهسار آید در نشیب خانه ها ویران کند معمورها سازد خراب

3 وان دگر چون ژنده پیلی در هوای ماده پیل جنبش آرد با نشاط و پویه گیرد با شتاب

4 سومین چون عامه در ملکی پی کین تو ختن متفق باشند از خرد و کبیر و شیخ و شاب

1 زاد فی الطنبور اخری نغمه یعنی ز نو مردم تبریز لحنی ساختند اندر رباب

2 چند تن اهریمن آسا در لباس مردمان کادمی صورت بدند اما بسیرت چون دواب

3 قحط نان را کرده دستاویز از بی دانشی از بزرگان قدر بردند از کریمان فرو آب

4 از جوان و پیر و مرد و زن به بازار آمدند همچو سیل از کوهساران یا چو باران از سحاب

1 چو بانوی شب از آن زلفکان پر خم و تاب بسود غالیه بر مشک و سیم بر سیماب

2 نجوم ثابته دیدم درون خیمه شب بسان بیضه زرین بزیر پر غراب

3 و یا تو گفتی دوشیزگان سیم تنند بشب گشوده ز رخ برقع و زتن جلباب

4 ستارگان زبر کهکشان چو سیم تنان به سبزه بر شده از آن بس که روی شسته در آب

1 ایا نگار دل آویز ترک شهرآشوب که هم ضیأعیونی و هم حیات قلوب

2 شنیده بودم از بخردان و دانایان که ناگزیر ز خوی بداست صورت خوب

3 وفا بجای نه آنرا که غمزه سرمست یمین بجای نه آنرا که پنجه مخضوب

4 نمونه ای ز شعار تو باشد این گفتار حقیقتی ز سلوک تو باشد این اسلوب

1 امروز که حقرا پی مشروطه قیام است بر شاه محمدعلی از عدل پیام است

2 کای شه به زمینت زند، این توسن دولت کامروز بزیر تو روان گشته و رام است

3 این طبل زدن زیر گلیمت نکند سود چون طشت تو بشکسته و افتاده ز بام است

4 نام تو بیالوده تواریخ شهان را هرچند که نت ننگ و نه ناموس و نه نام است

1 فضا و ساحت عدلیه یارب از چپ و راست تهی ز مردم دیندار و دین پرست چراست

2 بنای کژ نشود راست گفته اند ولیک بدست کژ منشان این بنای کژ شده راست

3 هزار خانه برانداخت این اساس و شگفت که سالیان دراز اندرین زمانه بجاست

4 ستون داد برآورد و سقف عدل بریخت هنوز سقفش ستوار و استنش برپاست

1 باغ پیروز و چمن پدرام است یار در مجلس و می در جام است

2 فال فرخنده و گیتی بمراد بخت بیدار و جهان بر کام است

3 اختر میمون ما را یار است توسن گردون ما را رام است

4 امن و راحت را اینک گاه است عیش و عشرت رانک هنگام است

1 گویند فریدون چو شدش کار جهان راست آهنگ طرب کرد و بکف ساغر می خواست

2 با ناز بکاخ آمد و بر تخت فراشد با کبر در ایوان شد و بر مسند بنشاست

3 برخواند امیران را هر جا ز که و مه بنشاند وزیران را هر سو ز چپ و راست

4 آن رسم کز او مانده بجاوید بپا داشت وآن جشن که آنرا سده خوانند بیاراست