ابیات پراکندهٔ نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران ابوسعید ابوالخیر

1 صاحب خبران دارم آنجا که تو هستی یا جمله مرا هستی یا عهد شکستی

2 یک دم زدن از حال تو غافل نیم ای دوست صاحب خبران دارم آنجا که تو هستی

1 کار چون بسته شود بگشایدا وز پس هر غم طرب افزایدا

1 ساقی تو بده باده و مطرب تو بزن رود تا می‌خورم امروز که وقت طرب ماست

1 نظری فگن به حالم که ز دست رفت کارم به کسم مکن حواله که به جز تو کس ندارم

2 تو چو صاحب عطایی طلب منست از تو چو تو غالبی بهر کس به تو خویش می‌سپارم

1 با عاشقان نشین و همه عاشقی گزین با هر که نیست عاشق کم کن قرینیا

2 باشد گه وصال ببینند روی دوست تو نیز در میانهٔ ایشان ببینیا

1 با خلق هر کرم که کند هم خدا کند باشد که ناگهی نگهی هم بما کند

1 هر آن شمعی که ایزد برفروزد کسی کش پف کند سبلت بسوزد

1 خوبتر اندر جهان ازین چه بود کار دوست بر دوست رفت و یار بر یار

2 آن همه اندوه بود و این همه شادی آن همه گفتار بود و این همه کردار

3 دوست بر دوست رفت یار بر یار خوشتر ازین هیچ در جهان نبود کار

1 بس که جستم تا بیابم من از آن دلبر نشان تا گمان اندر یقین گم شد یقین اندر گمان

2 تا که می‌جستم ندیدم تا بدیدم گم شدم گم شده گم کرده را هرگز کجا یابد نشان

3 در خیال من نیامد در یقینم هم نبود بی نشانی که صواب آید ازو دادن نشان

4 چند گاهی عاشقی برزیدم و پنداشتم خویشتن شهره بکرده کو چنین و من چنان

1 نسیما جانب بستان گذر کن بگو آن نازنین شمشاد ما را

2 به تشریف قدوم خود زمانی مشرف کن خراب آباد ما را