ابیات پراکندهٔ نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران ابوسعید ابوالخیر

1 هر کسی محراب کردست آفتاب و سنگ و چوب من کنون محراب کردم آن نگارین روی را

1 با عاشقان نشین و همه عاشقی گزین با هر که نیست عاشق کم کن قرینیا

2 باشد گه وصال ببینند روی دوست تو نیز در میانهٔ ایشان ببینیا

1 آتش نمرود هرگز پور آذر را نسوخت پور آذر پیش ازین آتش چو خاکستر شده‌است

2 تا بدین آتش نسوزی تو یقین صافی نه‌ای خواه گو دیوانه خوانی خواه گویی بیهده‌است

3 ای دریغا جان قدسی کز همه پوشیده‌است بس که دیدست روی او یا نام او بشنیده‌است

4 هر که بیند در زمان آن حسن او کافر شود ای دریغا کین شریعت کفر ما ببریده‌است

1 امروز به هر حالی بغداد بخاراست کجا میر خراسانست پیروزی آنجاست

1 ساقی تو بده باده و مطرب تو بزن رود تا می‌خورم امروز که وقت طرب ماست

1 می هست و درم هست و بت لاله رخان هست غم نیست و گر هست نصیب دل اعداست

1 هر آن دلی که ترا، سیدی بدان نظرست خطر گرفت اگرچه حقیر و بی‌خطرست

1 اگرچه خرد یکی شاخک گیاه بود که تو بدو نگری زادسرو غاتفرست

1 هر آن دلی که نهفتست زیر هفت زمین که تو بدو نگری همتش ز عرش برست

1 صاحب خبران دارم آنجا که تو هستی یک دم زدن از حال تو غافل نیم ای دوست