ابیات پراکندهٔ نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران ابوسعید ابوالخیر

1 هر کسی محراب کردست آفتاب و سنگ و چوب من کنون محراب کردم آن نگارین روی را

1 بوالعجب یاری ای یار خراسانی بندهٔ بوالعجبی‌های خراسانم

1 از دوست به هر چیز چرا بایدت آزرد کین عیش چنین باشد گه شادی و گه درد

2 گر خوار کند مهتر خواری نکند عیب چون باز نوازد شود آن داغ جفا سرد

3 صد نیک به یک بد نتوان کرد فراموش گر خار بر اندیشی خرما نتوان خورد

4 او خشم همی گیرد تو عذر همی خواه هر روز به نو یار دگر می‌نتوان نکرد

1 چیست ازین خوبتر در همه آفاق کار دوست به نزدیک دوست یار به نزدیک یار

2 دوست بر دوست رفت یار به نزدیک یار خوشتر ازین در جهان هیچ نبوده‌است کار

1 ای ترک جان نکرده و جانانت آرزوست زنار نابریده و ایمانت آرزوست

2 در هیچ وقت خدمت مردی نکرده‌ای و آنگه نشسته صحبت مردانت آرزوست

1 برون ز گوشه بهشت برین سقر باشد فزون ز توشه شکر معده بار خر باشد

2 هر آنکه توشهٔ روزی و گوشه‌ای دارد به راستی ملک ملک بحر و بر باشد

3 زیادت از سرت ار یک کله بدست آری به خاکپای قناعت که درد سر باشد

1 ما دل آسوده تا خدا چه کند خواجه در حیله تا به ما چه کند

1 ای ساقی پیش آر ز سرمایهٔ شادی زان می‌که همی تابد چون تاج قبادی

2 زان باده که با بوی گل و گونهٔ لعلست قفل در کرمست و کلید در شادی

1 چون مرا دیدی تو او را دیده‌ای چون ورا دیدی تو دیدی مر مرا

1 گر من این دوستی تو ببرم تا لب گور بزنم نعره ولیکن ز تو بینم هنرا