یا رب سبب حیات حیوان بفرست از ابوسعید رباعی 85
1. یا رب سبب حیات حیوان بفرست
وز خون کرم نعمت الوان بفرست
یا رب تو زمانه را دلیلی بفرست از ابوسعید رباعی 86
1. یا رب تو زمانه را دلیلی بفرست
نمرودانرا پشه چو پیلی بفرست
ای خالق خلق رهنمایی بفرست از ابوسعید رباعی 87
1. ای خالق خلق رهنمایی بفرست
بر بندهٔ بی‌نوا نوایی بفرست
ما را به جز این جهان جهانی دگرست از ابوسعید رباعی 88
1. ما را به جز این جهان جهانی دگرست
جز دوزخ و فردوس مکانی دگرست
سرمایهٔ عمر آدمی یک نفسست از ابوسعید رباعی 89
1. سرمایهٔ عمر آدمی یک نفسست
آن یک نفس از برای یک همنفسست
گفتی که فلان ز یاد ما خاموشست از ابوسعید رباعی 90
1. گفتی که فلان ز یاد ما خاموشست
از بادهٔ عشق دیگری مدهوشست
راه تو بهر روش که پویند خوشست از ابوسعید رباعی 91
1. راه تو بهر روش که پویند خوشست
وصل تو بهر جهت که جویند خوشست
دل رفت بر کسیکه سیماش خوشست از ابوسعید رباعی 92
1. دل رفت بر کسیکه سیماش خوشست
غم خوش نبود ولیک غمهاش خوشست
دل بر سر عهد استوار خویشست از ابوسعید رباعی 93
1. دل بر سر عهد استوار خویشست
جان در غم تو بر سر کار خویشست
بر شکل بتان رهزن عشاق حقست از ابوسعید رباعی 94
1. بر شکل بتان رهزن عشاق حقست
لا بل که عیان در همه آفاق حقست
گریم زغم تو زار و گویی زرقست از ابوسعید رباعی 95
1. گریم زغم تو زار و گویی زرقست
چون زرق بود که دیده در خون غرقست
گنجم چو گهر در دل گنجینه شکست از ابوسعید رباعی 96
1. گنجم چو گهر در دل گنجینه شکست
رازم همه در سینهٔ بی کینه شکست