نزدیکان را بیش بود حیرانی از ابوسعید رباعی 683
1. نزدیکان را بیش بود حیرانی
کایشان دانند سیاست سلطانی
نزدیکان را بیش بود حیرانی از ابوسعید رباعی 684
1. نزدیکان را بیش بود حیرانی
کایشان دانند سیاست سلطانی
ای آنکه دوای دردمندان دانی از ابوسعید رباعی 685
1. ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی
آنی تو که حال دل نالان دانی از ابوسعید رباعی 686
1. آنی تو که حال دل نالان دانی
احوال دل شکسته بالان دانی
گفتی که به وقت مجلس افروختنی از ابوسعید رباعی 687
1. گفتی که به وقت مجلس افروختنی
آیا که چه نکتهاست بردوختنی
ما را به سر چاه بری دست زنی از ابوسعید رباعی 688
1. ما را به سر چاه بری دست زنی
لاحول کنی و شست بر شست زنی
تا چند سخن تراشی و رنده زنی از ابوسعید رباعی 689
1. تا چند سخن تراشی و رنده زنی
تا کی به هدف تیر پراکنده زنی
ای واحد بی مثال معبود غنی از ابوسعید رباعی 690
1. ای واحد بی مثال معبود غنی
وی رازق پادشاه و درویش و غنی
خواهی چو خلیل کعبه بنیاد کنی از ابوسعید رباعی 691
1. خواهی چو خلیل کعبه بنیاد کنی
و آنرا به نماز و طاعت آباد کنی
گر زانکه هزار کعبه آزاد کنی از ابوسعید رباعی 692
1. گر زانکه هزار کعبه آزاد کنی
به زان نبود که خاطری شاد کنی
ای آنکه سپهر را پر از ابر کنی از ابوسعید رباعی 693
1. ای آنکه سپهر را پر از ابر کنی
وز لطف نظر به سوی هر گبر کنی
ای خوانده ترا خدا ولی ادر کنی از ابوسعید رباعی 694
1. ای خوانده ترا خدا ولی ادر کنی
بر تو ز نبی نص جلی ادر کنی