در ظلمت حیرت ار از ابوسعید ابوالخیر رباعی 707
1. در ظلمت حیرت ار گرفتار شوی
خواهی که ز خواب جهل بیدار شوی
در مدرسه گر چه از ابوسعید ابوالخیر رباعی 708
1. در مدرسه گر چه دانش اندوز شوی
وز گرمی بحث مجلس افروز شوی
گر صید عدم شوی از ابوسعید ابوالخیر رباعی 709
1. گر صید عدم شوی زخود رسته شوی
ور در صفت خویش روی بسته شوی
از هستی خویش تا از ابوسعید ابوالخیر رباعی 710
1. از هستی خویش تا پشیمان نشوی
سر حلقهٔ عارفان و مستان نشوی
آمد بر من قاصد از ابوسعید ابوالخیر رباعی 711
1. آمد بر من قاصد آن سرو سهی
آورد بهی تا نبود دست تهی
تا تو هوس خدای از ابوسعید ابوالخیر رباعی 712
1. تا تو هوس خدای از سر ننهی
در هر دو جهان نباشدت روی بهی
دنیا راهی بهشت از ابوسعید ابوالخیر رباعی 713
1. دنیا راهی بهشت منزلگاهی
این هر دو به نزد اهل معنی کاهی
ای دلبر عیسی نفس از ابوسعید ابوالخیر رباعی 714
1. ای دلبر عیسی نفس ترسایی
خواهم که به پیش بنده بی ترس آیی
پاکی و منزهی و از ابوسعید ابوالخیر رباعی 715
1. پاکی و منزهی و بی همتایی
کس را نرسد ملک بدین زیبایی
گفتم که کرایی از ابوسعید ابوالخیر رباعی 716
1. گفتم که کرایی تو بدین زیبایی
گفتا خود را که من خودم یکتایی
بردارم دل گر از از ابوسعید ابوالخیر رباعی 717
1. بردارم دل گر از جهان فرمایی
فرمان برم ار سود و زیان فرمایی
آنجا که ببایی از ابوسعید ابوالخیر رباعی 718
1. آنجا که ببایی نه پدیدی گویی
آنجا که نبایی از زمین بر رویی