در ظلمت حیرت ار گرفتار شوی از ابوسعید رباعی 707
1. در ظلمت حیرت ار گرفتار شوی
خواهی که ز خواب جهل بیدار شوی
در مدرسه گر چه دانش اندوز شوی از ابوسعید رباعی 708
1. در مدرسه گر چه دانش اندوز شوی
وز گرمی بحث مجلس افروز شوی
گر صید عدم شوی زخود رسته شوی از ابوسعید رباعی 709
1. گر صید عدم شوی زخود رسته شوی
ور در صفت خویش روی بسته شوی
از هستی خویش تا پشیمان نشوی از ابوسعید رباعی 710
1. از هستی خویش تا پشیمان نشوی
سر حلقهٔ عارفان و مستان نشوی
آمد بر من قاصد آن سرو سهی از ابوسعید رباعی 711
1. آمد بر من قاصد آن سرو سهی
آورد بهی تا نبود دست تهی
تا تو هوس خدای از سر ننهی از ابوسعید رباعی 712
1. تا تو هوس خدای از سر ننهی
در هر دو جهان نباشدت روی بهی
دنیا راهی بهشت منزلگاهی از ابوسعید رباعی 713
1. دنیا راهی بهشت منزلگاهی
این هر دو به نزد اهل معنی کاهی
ای دلبر عیسی نفس ترسایی از ابوسعید رباعی 714
1. ای دلبر عیسی نفس ترسایی
خواهم که به پیش بنده بی ترس آیی
پاکی و منزهی و بی همتایی از ابوسعید رباعی 715
1. پاکی و منزهی و بی همتایی
کس را نرسد ملک بدین زیبایی
گفتم که کرایی تو بدین زیبایی از ابوسعید رباعی 716
1. گفتم که کرایی تو بدین زیبایی
گفتا خود را که من خودم یکتایی
بردارم دل گر از جهان فرمایی از ابوسعید رباعی 717
1. بردارم دل گر از جهان فرمایی
فرمان برم ار سود و زیان فرمایی
آنجا که ببایی نه پدیدی گویی از ابوسعید رباعی 718
1. آنجا که ببایی نه پدیدی گویی
آنجا که نبایی از زمین بر رویی