ای آنکه به کنهت نرسد ادراکی از ابوسعید رباعی 671
1. ای آنکه به کنهت نرسد ادراکی
کونین به پیش کرمت خاشاکی
ای از تو به باغ هر گلی را رنگی از ابوسعید رباعی 672
1. ای از تو به باغ هر گلی را رنگی
هر مرغی را زشوق تو آهنگی
تا بتوانی بکش به جان بار دلی از ابوسعید رباعی 673
1. تا بتوانی بکش به جان بار دلی
می‌کوش که تا شوی ز دل یار دلی
از درد تو نیست چشم خالی ز نمی از ابوسعید رباعی 674
1. از درد تو نیست چشم خالی ز نمی
هر جا که دلیست شد گرفتار غمی
بی پا و سران دشت خون آشامی از ابوسعید رباعی 675
1. بی پا و سران دشت خون آشامی
مردند ز حسرت و غم ناکامی
دل داغ تو دارد ارنه بفروختمی از ابوسعید رباعی 676
1. دل داغ تو دارد ارنه بفروختمی
در دیده تویی و گرنه می‌دوختمی
حقا که اگر چو مرغ پر داشتمی از ابوسعید رباعی 677
1. حقا که اگر چو مرغ پر داشتمی
روزی ز تو صد بار خبر داشتمی
هستی که عیان نیست روان در شانی از ابوسعید رباعی 678
1. هستی که عیان نیست روان در شانی
در شان دگر جلوه کند هر آنی
گر در طلب گوهر کانی کانی از ابوسعید رباعی 679
1. گر در طلب گوهر کانی کانی
ور زنده ببوی وصل جانی جانی
میدان فراخ و مرد میدانی نی از ابوسعید رباعی 680
1. میدان فراخ و مرد میدانی نی
مردان جهان چنانکه میدانی نی
دردی داریم و سینهٔ بریانی از ابوسعید رباعی 681
1. دردی داریم و سینهٔ بریانی
عشقی داریم و دیدهٔ گریانی
گر طاعت خود نقش کنم بر نانی از ابوسعید رباعی 682
1. گر طاعت خود نقش کنم بر نانی
و آن نان بنهم پیش سگی بر خوانی