عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن از ابوسعید رباعی 528
1. عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن
وین در به سر الماس نشاید سفتن
از باده بروی شیخ رنگ آوردن از ابوسعید رباعی 529
1. از باده بروی شیخ رنگ آوردن
اسلام ز جانب فرنگ آوردن
تا لعل تو دلفروز خواهد بودن از ابوسعید رباعی 530
1. تا لعل تو دلفروز خواهد بودن
کارم همه آه و سوز خواهد بودن
سهلست مرا بر سر خنجر بودن از ابوسعید رباعی 531
1. سهلست مرا بر سر خنجر بودن
یا بهر مراد خویش بی سر بودن
دنیا نسزد ازو مشوش بودن از ابوسعید رباعی 532
1. دنیا نسزد ازو مشوش بودن
از سوز غمش دمی در آتش بودن
در راه خدا حجاب شد یک سو زن از ابوسعید رباعی 533
1. در راه خدا حجاب شد یک سو زن
رو جملهٔ کار خویش را یک سو زن
یا رب تو زخواب ناز بیدارش کن از ابوسعید رباعی 534
1. یا رب تو زخواب ناز بیدارش کن
وز مستی حسن خویش هشیارش کن
یک لحظه چراغ آرزوهاپف کن از ابوسعید رباعی 535
1. یک لحظه چراغ آرزوهاپف کن
قطع نظر از جمال هر یوسف کن
خواهی که کسی شوی زهستی کم کن از ابوسعید رباعی 536
1. خواهی که کسی شوی زهستی کم کن
ناخورده شراب وصل مستی کم کن
یا رب تو به فضل مشکلم آسان کن از ابوسعید رباعی 537
1. یا رب تو به فضل مشکلم آسان کن
از فضل و کرم درد مرا درمان کن
یا رب نظری بر من سرگردان کن از ابوسعید رباعی 538
1. یا رب نظری بر من سرگردان کن
لطفی بمن دلشدهٔ حیران کن
ای غم گذری به کوی بدنامان کن از ابوسعید رباعی 539
1. ای غم گذری به کوی بدنامان کن
فکر من سرگشتهٔ بی سامان کن