بر گوش دلم ز غیب آواز رسان از ابوسعید رباعی 516
1. بر گوش دلم ز غیب آواز رسان
مرغ دل خسته را به پرواز رسان
قومی که حقست قبلهٔ همتشان از ابوسعید رباعی 517
1. قومی که حقست قبلهٔ همتشان
تا سر داری مکش سر از خدمتشان
فریاد ز شب روی و شب رنگیشان از ابوسعید رباعی 518
1. فریاد ز شب روی و شب رنگیشان
وز چشم سیاه و صورت زنگیشان
رخسار تو بی نقاب دیدن نتوان از ابوسعید رباعی 519
1. رخسار تو بی نقاب دیدن نتوان
دیدار تو بی حجاب دیدن نتوان
بحریست وجود جاودان موج زنان از ابوسعید رباعی 520
1. بحریست وجود جاودان موج زنان
زان بحر ندیده غیر موج اهل جهان
با گلرخ خویش گفتم: ای غنچه دهان از ابوسعید رباعی 521
1. با گلرخ خویش گفتم: ای غنچه دهان
هر لحظه مپوش چهره چون عشوه دهان
حاصل زدر تو دایما کام جهان از ابوسعید رباعی 522
1. حاصل زدر تو دایما کام جهان
لطف تو بود باعث آرام جهان
بنگر به جهان سر الهی پنهان از ابوسعید رباعی 523
1. بنگر به جهان سر الهی پنهان
چون آب حیات در سیاهی پنهان
چون حق به تفاصیل شئون گشت بیان از ابوسعید رباعی 524
1. چون حق به تفاصیل شئون گشت بیان
مشهود شد این عالم پر سود و زیان
سودت نکند به خانه در بنشستن از ابوسعید رباعی 525
1. سودت نکند به خانه در بنشستن
دامنت به دامنم بباید بستن
پل بر زبر محیط قلزم بستن از ابوسعید رباعی 526
1. پل بر زبر محیط قلزم بستن
راه گردش به چرخ و انجم بستن
از ساحت دل غبار کثرت رفتن از ابوسعید رباعی 527
1. از ساحت دل غبار کثرت رفتن
به زانکه به هرزه در وحدت سفتن